Magazyn6401

150

FEDERAL RESERYE SYSTEM

kapitału poszczególnego banku. Ustawą z 1874 r. zostały Banki Narodowe zobowiązane do utrzymywania kwoty równej 5% obiegu biletów w „pełnoprawnych pieniądzach" (lawful money), złożonych w Skarbie jako t. zw. Fundusz Wykupu „Redem-ption Fund", który służy jako gwarancja wymienialności biletów i z którego wypłaca Skarb prezentowane mu (w ilościach ponad 1 tys. $) bilety Banków Narodowych. Bilety Banków Narodowych nieuznane (do 1933 r.) za prawny środek płatniczy były jednak przyjmowane przez Skarb i przez niego wypłacane. Bilety wypłacalnych Banków Narodowych są przyjmowane bez ograniczeń przez innych członków Systemu. Jeżeli bank chce częściowo lub w całości wycofać swoje bilety, to musi odpowiednią kwotę „pełnoprawnych pieniędzy" złożyć w Skarbie. Kwota wycofanych biletów nie może przekraczać miesięcznie 9 milj. $, a ponowna emisja raz wycofanych biletów może nastąpić dopiero po 6 miesiącach.

5. Pozostałe czynności Banków Narodowych. Poza emisją biletów posiadają Banki prawo: przyjmowania wkładów, kupna i sprzedaży weksli i kruszców szlachetnych oraz udzielania pożyczek. Od czasu zorga nizowania Systemu Rezerwy Federalnej czynności ich zostały rozszerzone na: akceptowanie weksli z tytułu obrotów handlowych, zarząd majątkami i pośredniczenie w interesach ubezpieczeniowych i hipotecznych oraz udzielanie ziemskich pożyczek hipotecznych zabezpieczonych na nieruchomościach położonych w promieniu 100 mil od siedziby Banku. Ustawa zawiera ograniczenia tak co do ogólnej sumy zobowiązań banku, jak co do wysokości kredytu udzielonego przez bank jednej osobie lub firmie. Ponadto były Banki Narodowe zobowiązane do utrzymywania specjalnej rezerwy na zabezpieczenie posiadanych wkładów. Drobne Banki Narodowe „Country Banks" były zobowiązane utrzymywać 15% sumy swoich wkładów w gotówce, z czego ^a/« w t. zw. „City Reserve Banks", t. j. Bankach Narodowych z siedzibą w miastach powyżej 50 tys. mieszkańców. City Reserve Banks znowu były zobowiązane do utrzymywania 25% swoich wkładów w gotówce, z czego połowę w t. zw. „Central Reserve City Banks", położonych w New Yorku, Chicago, albo St. Louis. Banki w tych miastach były zobowiązane do utrzymywania 25% sumy wkładów w „pełnoprawnym pieniądzu" w swoich kasach. Rezerwy bankowe były w części oprocentowane. Przepisy powyższe uległy zmianie po zorganizowaniu Systemu Rezerwy Federalnej.

6.    Nadzór Skarbu. Nadzór wykonywany jest przez Kontrolera Obiegu (Comptroller of the Currency), który co roku składa Kongresowi pisemne sprawozdanie z działalności Banków Narodowych. Banki Narodowe są zobowiązane dostarczać Kontrolerowi dokładnych sprawozdań w ciągu roku i są poddawane (na własny koszt) rewizji przez specjalnych urzędników Kontrolera. Niektóre Banki Narodowe przyjmują od 1902 r. wkłady skarbowe.

7.    Działalność Systemu. Do końca października 1864 r. przystąpiły do Systemu 453 banki z kapitałem 79,4 milj. $, a w rok później System objął większość istniejących wówczas banków stanowych (1014 banków z kapitałem 247,5 milj. $ ). Rozwój Systemu został przyspieszony przez przepis ustawy z 1865 r. o podatku dochodowym, który nałożył 10% podatek od obiegu biletów stanowych. Wpłynęło to na zmniejszenie obiegu biletów banków stanowych z 179,2 milj. w 1864 r. do 4,5 milj. $ w 1866 r. i 1 milj. $ w 1876 r.

Kwota emisji biletów Banków Narodowych została początkowo ustalona na 300 milj. $, z czego 150 milj. podzielono między banki stosownie do wysokości zaludnienia ich okręgów, a 150 milj. oddano do podziału Ministrowi Skarbu. Po powrocie Stanów południowych do Unji powiększono plafon o 54 milj. a równocześnie postanowiono wycofać 25 milj. biletów z okręgów, w których istniała nadwyżka obiegu i wprowadzić je do obiegu w okręgach południowych i zachodnich. Wycofywanie biletów natrafiało na trudności techniczne i nowo-założone banki płaciły premje agentom, którzy wycofane bilety zwracali do Skarbu. Po założeniu veta przez prezydenta Granta (1874 r.) przeciw inflacyjnej ustawie, dozwalającej na dodatkową emisję 46 milj. $, uchwalił Kongres w 1874 r. nową ustawę, która przewidywała wycofanie 55 milj. $ z obiegu w Stanach, które miały nadmierny obieg i wprowadzenie ich do obiegu w Stanach o niedostatecznym obiegu. Plan ten nie został wykonany, a ustawa z 1875 r. uchyliła przepisy o maksymalnej kwocie obiegu i podziale obiegu pomiędzy Stany.

Z chwilą utworzenia Systemu i pokrycia emisji obligacjami państwowemi były bilety