Magazyn6501

151

FEDERAL RESERYE SYSTEM

Banków Narodowych zdeprecjonowane na-równi z emisją skarbową. Obieg pieniężny składał się w 1865 r. z 431 milj. $ biletów skarbowych (greenbacks), 15 milj. biletów zdawkowych, 146 milj. biletów Banków Narodowych i 143 milj. biletów banków stanowych, nie licząc około 25 milj. monet złotych kursujących na wybrzeżu Pacyfiku. W roku tym postanowił rząd wycofywać bilety skarbowe z obiegu i w ten sposób przywrócić dawny parytet i wymienialność biletów na kruszec. Kongres podzielał z początku ten plan, ale wystąpienie objawów deflacyjnych, związanych ze wzrostem wartości pieniądza wskutek zmniejszenia między 1866 a 1868 r. obiegu emisji skarbowej o 86 milj. $, wywołało niezadowolenie i doprowadziło do wydania ustawy z 1868 r., która zabraniała dalszego zmniejszania obiegu biletów skarbowych. W latach następnych zgłaszano szereg wniosków inflacyjnych i dopiero w 1875 r. uchwalono t. zw. „Resumption Act“, który pozwolił po 17 latach przywrócić wymienialność biletów skarbowych na złoto. Ustawa ta przewidywała zredukowanie emisji skarbowej do 300 milj. $ i zastąpienie jej przez emisję bankową. Znaczne zmniejszenie się ogólnej kwoty obiegu wywołało niepokój Kongresu, który ponownie w 1878 r. zabronił dalszego wycofywania biletów skarbowych, których emisja ud tego czasu została ustalona na 346,7 milj. $. Przywrócenie wymienialności biletów ska.bow\ch nastąpiło przy pomocy Banków Narodowych, które, aby utrudniać tezauryzację z chwilą podjęcia przez urzędy skarbowe wypłat w złocie, odmawiały przyjmowania złota do depozytu, w obrotach prywatnych nadal przyjmowały bilety skarbowe, a w obrotach międzybankowych i ze Skarbem wyrównywały należności za pośrednictwem izb rozrachunkowych. W 1879 r. nastąpiło przywrócenie wymienialności i powrót dolara do dawnego parytetu.

Ustawa z 1881 r. zarządziła konwersję obligacyj, służących za pokrycie emisii na 3%-we obligacje. Niektóre banki wolały zrzec się emisji, niż przyjąć tak nisko oprocentowane papiery. Ustawa ta została wprawdzie uchylona vetem Prezydenta, ale przyczyniła się chwilowo do gwałtownego zmniejszenia obiegu. W latach 1878 do 1896 zmniejszył się obieg biletów Banków Narodowych o 125 milj. $, a przyczyną tego było szybkie umarzanie długu państwowego, który służył za pokrycie biletów, i wzrastający obieg monet srebrnych i certyfikatów srebrnych, wprowadzonych do obiegu ustawami z r. 1878 i 1890. Z okazji przedłużenia przywilejów Banków Narodowych powstała w Kongresie silna opozycja przeciw tym Bankom. Wstrzymanie zakupów srebra w 1893 r. nie pozwalało na zwiększenie emisji monet srebrnych i certyfikatów srebrnych. Trudności jakie odczuły Stany w czasie ostrego kryzysu finansowego w r. 1893 wywołały liczne projekty reformy obiegu pieniężnego. W wyniku tych projektów ogłoszono w 1900 r. Gold Standard A c t. Główne przepisy tej ustawy były następujące: Stany Zjednoczone przyjęły gold standard zamiast obowiązującego do tej pory bimetalizmu i uznały wszystkie długoterminowe zobowiązania rządowe za płatne w złocie. Skarb Stanów Zjednoczonych został zobowiązany do utrzymywania zapasów złota w wysokości 150 milj. dolarów jako pokrycie obiegu biletów skarbowych. Przez konwersję większości pożyczek państwowych na 2%-we obligacje nadające się do pokrycia emisji biletów, obniżenie podatku emisyjnego z 1% na */»%, a także przez obniżenie minimalnego kapitału nowoutworzonych Banków Narodowych do 25 tys. $ — ustawa ta stworzyła możliwości rozszerzenia emisji Banków Narodowych. Pod wpływem tej ustawy oraz nowych emisyj pożyczek państwowych (na finansowanie wojny z Hi szpan ją i budowę Kanału Panamskiego) nastąpił znaczny wzrost obiegu biletów Banków Narodowych w latach 1900—1907. Ponadto w latach 1900—1905 nastąpił silny przypływ złota do Stanów, co przyczyniło się do wielkiej płynności rynku i wzrostu spekulacji. Załamanie się opera-cyj spekulacyjnych wywołało w 1907—8 r. niebywałą panikę finansową i załamanie się ‘/io banków amerykańskich. Podobnie, jak i w poprzednich kryzysach, przystąj łono wtedy do wydawania „Pożyczkowych Certyfikatów Izb Rozrachunkowych" (Clea-ringhouse-Loan-Certificates). Certyfikaty te oprocentowane na 6% były wydawane bankom przez Izby Rozrachunkowe w wysokości 75% wartości złożonego zabezpieczenia.

Kryzys 1908 roku zwrócił ponownie uwagę na niedomagania amerykańskiego systemu bankowego, a zwłaszcza sztywnej emisji bi-