page0105

97

Renchlin — Reumatyzm gościec

dzić przyjaciel jego Pirkheimer. Zaofiarowanej mu katedry w Wittenbergu aie przyjął, poleciwszy w swoje miejsce Melanchtona. W r. 1522 morowe powietrze w Ingolstadzie grasujące zmusiło go schronić się do Tubingi, gdzie zapadłszy na zdrowiu przeniósł się do Stutgartu i tu zmarł d. 80 Czerwca 1522 r. Szacowny swój księgozbiór przekazał swemu rodzinnemu miastu. Reuchlin jużtu krzewieniem zasad wolnomyślności, już żywem słowem lub przygotowaniem elementarnych dziel do nauki starożytnych języków, wywarł stanowczy wpływ na reformę szkół i kościoła w Niemczech. W greckiej grammatyce ustalił on właściwe wymawianie dyftongów, najwięcej do nowo-greckiego języka zbliżone, co odtąd zowie się metodą Reuchlina czyli Itacyzmem od przemagającej w tern wymawianiu głoski J. Z prac jego filologicznych zasługuje na uwagę wydanie Xenofonta, Apologii Sokratesa, Agezylausa i Hieron’a (Hagenau, 1520 r,) i wiele łacińskich przekładów greckich pisarzy. Wydał nadto: Micropaedja, swe grammatwa graecn (Orlean, 1478 r.); Bremloąuus, swe dictionarium, singulas voces latinas bremter explicans (Bazyiea, 1478 r.); Rudimenta Hehraica (Pforzheim, 1506 r.) i de accentibus et orthographia Hebraeorum libr i III (Hagenau, 1518 r.). Jego wydanie siedmiu psalmów pokutnych (Tufjinga, 1512 r.), uważane jest za pierwszy druk hebrejski w Niemczech. Naukę kabalistyczną traktował w dziełach: De arte cabbalistica lib. III (Hagenau, 1517 r.) i De ter bo mirifico (Bazyiea, 1494 r.), Z pism tchnących uszczypliwą na duchowieństwo satyrą, znane jest jego: Sergius, sive eap^:Us caput (Pforz., 1507 r.). Jego żywot i prace opisał Gehres i Meyer-hof. Ten ostatni wydał w Berlinie w r. 1826 książkę p. t. Reuchlińs Augen-spiegel.

R&UmaHH (Mikołaj), leśnik, urodził się w roku 1801, nauki początkowe i uniwersytet kończył w Warszawie. Poczem wszedł do szkoły leśnej 1820, następnie wstąpiwszy do służby rządowej w leśnictwie, przechodził różne stopnie i urzędy, był inspektorem lasów górniczych, a w końcu urzędnikiem do szczególnych poruczcń w wydziale dóbr i lasów przy komissyi rząd. przychodów i skarbu. Umarł w Warszawie 1856 r. Jako współpracownik Sylwa-na dostarczył do tego czasooisma wiele szacownych artykułów tyczących się leśnictwa krajowego. Osobno zaś wydał niemniej ważne dzieła, jakiemi są:

1)    Gospodarstwo łowieckie ihisloryja starożytna łowiectwa polskiego, (Warszawa, 1845, w 8-ce), z ryciną; poprzednio umieszczone było w Sylwanie.

2)    0 naturze torfu i jego użyciu gospodarczem, (tamże, roku 1841, w 8-ce),

z tablicą.    F. M. S.

Reumatyzm, gościec (rheumafismus). Szereg chorobliwych processów, obejmo we nych dawniej pod ogólną nazwą reumatyzmu, jakkolwiek z przebiegiem czasu znacznie się pomniejszył, pomimo to liczba i różnorodność chorób zaliczonych po dziś dzień do kategoryi reumatatyzmu jest tak wielką, że niepodobna dać dokładnego jego określenia. Jako charaktery ogólne chorób reumatycznych uważać można: 1) Siedliskiem cierpienia są tkanki włókniste, stawy, rozcięgna, pochwy ścięgen i nerwów, okostna, lub mięśnie i ścięgna. 2) Wielka bolesność zależna od zapalnych zaburzeń odżywiania. 3) Powstawanie dobrowolne wskutek zaziębienia, lub innych wpływów atmosferycznych. Dalej, jako charaktery reumatyzmu uważają się i bardzo ciężkie subjektywne objawy, w obec nieznacznych zmian anatomicznych, jako też skłonność przenoszenia się z jednego miejsca na drugie. Do tej gruppy chorób odnosi się: 1) Ostry reumatyzm stawów (rheumatismus articulorum acutus, rheumarthritis acuta). W ostrym reumatyzmie stawów, siedliskiem zapalnych zaburzeń by wają torebki

ehcyklofedyja tom XXII-    y