maistre o papiezu004301

43

Przyjaciel jego wielki obrońca zasad gallikanizmu niemniój twierdząco się odzywa: „Kościół Rzymski nigdy nie zbłądził." Spodziewamy się że Bóg nic dozwołi nigdy 'błędom wziąść górę nad sto-łicą aposlołską Rzymską, jak się to innym stolicom apostolskim w Aleksandry i. Antyochii i Jeruzalem przytrafiło, bo Bóg powiedział: ,,/Modliłem się za wami i t. d. 1).“

W innem miejscu zgadza się: że papież równie jest naczelnikiem pod względem duchowym, jak król pod względem świeckim: a sami nawet biskupi, którzy podpisali cztery artykuły z r. 1682 przyznawali przecież papieżowi w okólniku przesianym do wszystkich biskupów i kapłanów, najwyższą władzę kościelną 2).

Straszliwe czasy jakie się w początkach obecnego stulecia skończyły, oddały również we Francyi znakomity hołd tym zasadom.

Wiadomo że w roku 1810 Bonaparte zwoławszy radę duchowną, włożył na nią obowiązek rozstrzygnięcia niektórych zadań dyscyplinarnych, bardzo trudnych do rozbioru w ówczesnych okolicznościach. Odpowiedź deputowanych, którą mam w tej chwili przed oczami na szczególniejszą zasługuje uwagę:

Sobór powszechny, mówili deputowani, nie może się odbywać bez głowy - kościoła, inaczej nie wyobrażałby kościoła powszechnego. Sam Fleury wyraźnie to powiada 3), że władza fapiezka była zawsze niezbędną do zawiązania i zatwierdzenia soborów powszechnych 4).

W prawdzie niejakie przywyknienie francuzkie doprowadziło deputowanych do oświadczenia się w ciągu dyskussyi, że sobór powszechny jest jedyną władzą w kościele, wyższą od papieża: wkrótce atoli poprawiając się, orzekli natychmiast: Mogłoby się wszakże zdarzyć, iżby odwołanie się (do soboru) było niepodobnem, bądź to dla tego, że papież odmówiłby uznania soboru powszechnego, bądź leż i U d.

1)    Fleury, disc. sur les libertes de 1’Eglise gallicane.

2)    Nouv. opuscul. de Fleury. Paris, 1808. in-12mo, p. 111. Corrections et additions aux mćmes opuscules. str: 32 i 33, in 12.

3)    IV. disc.    sur 1’Hist. eccl. I    cóż zależałoby    na tein, czy Fleury powiedział,    lub nie powiedział,    gdyby nie to,    iż Fleury jest bożyszczem

panteonu    f/ancuzkiego. Na    próżno tysiące    piór wskazywało, że nie

było historyka, na którym mniej polegaćby można. Francnzi nie mogli się uleczyć z mylnego przekonania i odpowiadali: Tak Fleury powiedział.

4)    Zobacz ułomki odnoszące się do hist. duch. pierwszych lat XIX wieku Paryż 1814 in 8vo st: 115.

Nie wchodzę tu wcale, co jedna lub druga władza może mieć za spory z tym, albo owym członkiem komissyi. Każdy człowiek honoru winien szczerze uczcić szlachetną i katolicką odwagę, która dyktowała te odpowiedzi.