page0132

128

chowie trapić was będą. o moje mienie, jako o swoją, należność.

Lecz Bona lubo groziła głośno, nie zaniedbywała jednak dążyć do celu terni boczneini drogami, jakich używała przez cały ciąg życia. Do jednych panów wysyłała poufnych swoich z datkami, do drugich przymilała się prośbą i pełnemi słodyczy przedstawieniami, że przecież nie powinni czynić takiej zniewagi królowej i kobiecie, żeby jej zabronić wyjazdu do stron rodzinnych.

W chwili, o której mówimy wszedł włoch Pa-pagoda, i zdawał sprawę z przedsięwziętych kroków dla zmiękczenia panów koronnych.

—    Podkanclerzy Przerębski, rzekł Papagoda, powiedział, że mu pierwej głowę zdejmą niż on pieczęć do paszportu królowej przyłoży.

Zamyśliła się Bona.

—    No ten... gotów dotrzymać co powie. Tego my nie zmiękczymy, lecz... go pominiemy. A Tarnowski?

—    Tarnowski wyraża się spokojnie o wyje-ździe Najjaśniejszej Pani, ale mu jest stale przeciwny.

—- Tem gorzej, bo z Tarnowskim także sprawa trudna. Z tą zaciętą naturą, z tym zębatym ja nic poradzić nie umiem, a dla pana hetmana złoto