page0167

- 166-

dniaeh siedział w pościeli, czytając nabożne książki, tg jedyną w strapieniu pociechg. Szczęściem nadjechał ojciec i wyrwał ich z tego piekła, nająwszy stancyję u jednego z kancelistów sądowych, którego mieszkanie po dawniejszein z.dawało iin się pałacem. Kancelista był rodem Węgrzyn, niezmiernie powolny, przystojny, i lali że lubiący butelkę. Zycie tam mieli dobre, nawet za nadto buczne, ale tylko na początku każdego kwartału , gdy kancelista pensyę odebrał; koniec zawsze bywał smutny dla zupełnego braku funduszów Wszystko szło na zastaw, nawet suknie dziecinne. Kazimierz był faworytem kancelisty, który go zwykł był brać do szynkowni z sobą, gdzie pito miód i wino; on zaś lubo w szklankach niemiał udziału, za to wynagradzał sobie bułkami dawanemi do przekąski.

Przez ten czas parę razy jeździli do domu na wakacye, gdzie się macosze nawet niepokazywali na oczy, trav'iąc całe dni w polach i lasach. Jednego roku w zimie sąsiedzi przystali po nich do t amowa, gdyż ojciec był śmiertelnie zachorował. Stało się to bez wiedzy macochy. Przybywszy, zastali ojca spowiedź czyniącego; przy łóżku obok krucyfka świece gorzały. Był to właśnie moment, w którym ojciec podpisał testament. Skoro takowy odczytano, macocha wpadta w taką pasyję, iż w pokoju chorego porywała obrazy    inne sprzęty i z krzykiem naj

większym ku łóżku miotała. Ojciec modlił sk tylko