scandjvutmp15e01

118

O góro wysoka, góro Kalwaryjska,

Drogo kamienista, jak ta chwila ciężka I Już nie mogę w mdłości krzyża unieśó,

Ach Szymonie, pomóż na górę go donieść.

Krzyż ze mnie złożyli, na nim mnie położą Mordercy okrutni, gwoźdźmi mnie przerażą.

Ręce, nogi obie wyciągnione,

I tak ciało z krzyżem w górę podniesione.

Już wiszę na krzyżu i w boleściach wołam,

A swą Matkę miłą pocieszyć nie zdołam:

Widzi, jak mnie zimny grot przeszywa Jak woda, krew z Serca mego w kroplach spływa. Jutem dla twej umarł, człowiecze, miłości,

I’atrz, jak wielkie Matka moja ma żałości,

Piastuje mnie po śmierci na łonie,

Od żalu zalane maja.c łzami skronie.

W £a-dnym le-sie    ta - kie nie jest, jedno na któ-ryni sam Bóg jest,

81od-kie drzewo, słodkie gwo-ździe, roz-ko-szny o - woc no - si - lo.

8.    Śpiew. X. MiodM*zewtki*it*.

n			i—h-tH—		-T-h hJ—I, h
LJL O k k		1 1	l_J_9_		\m 9 ^0 I W J ł ■
I łrT\ ą p p <		' 0	9	0	ł • r w 9 #—
t iw 4 J i			u
	c	' I-I		r r	P ^f r PT r

Krzy-żu świę-ty na-de-wszy-stko, drze-wo prze-naj - szla-che-tniej-sze

Skłoń gala.zki, drzewo święte, ulżyj członkom tak rozpiętym, Odmień teraz oną srogośó, którąś miało z przyrodzenia,

Spuść lekkuchno i cichuchno Ciało Króla niebieskiego.

Tyś samo było dostojne nosić światowe zbawienie,

Przez Cię przewóz jest naprawion światu, który był zagubion, Który święta Krew polała, co z Baranka wypływała.

W jasełkach leżąc gdy płakał, już tam był wszystko oglądał. Iż tak haniebnie umrzeć miał, gdy wszystek świat odkupić miał, W on czas między zwierzętami, a teraz między łotrami.

Niesłychanać to jest dobroć za kogo na krzyżu umrzeć.

Któż to może dziś wykonać, za kogo swoją duszę dać?

Sam to Pan Jezus wykonał, bo nas wiernie umiłował.