tpn w alpach i za alpami7301

VIII.

ii i    \    > nljiui \ 3!

KARNAWAŁ. — POST. — WIELKI TYDZIEŃ. — PIELGRZYMKI.

i lic niema w gruncie sprzeczniejszego, jak karnawał i Rzym. Ta stolica grobowćj poezyi i szczytnych wspomnień, hałaśnym raptownie śmiechem i wrzawą zagłuszona; duchowna jćj teraźniejsza postać pajacem i arlekinem skalana, zdają się nieznośną rzeczą ; i nietylko się zdają, ale dla ludzi, niebiegających po świecie za hucznemi jedynie rozrywkami, dla ludzi których poważny Rzym odpowiedział duszy usposobieniu, ogarnął ją swym duchem, ta sprzeczność, to raptowne z głębokich marzeń do zapamiętałego szaleństwa przejście, jest w początku nadzwyczaj rażącem.

Wyznać jednak szczerze trzeba, iż to jest tylko chwil pierwszych wrażenie.

Karnawał rzymski tak jest piękny, tak swą naiwną wesołością pociągający, iż niepodobna długo tym jego wdziękom się oprzeć. Przez tydzień przeszło, idąc codzień crescendo, ta wesołość którćj każdy sercem i duszą się oddał, nic w niej nie szukając jak szczerćj i pustćj zabawy, najzimniejszych w końcu rozgrzewa; każdy czyto stary, czy młody, melancholik, żałobą nawet pokryty, w pierwszych dniach swój wyexpensuje humor, później walczy z nim, następnie powoli go zapomina, i gubi w tym weselnym szale, w tym potoku, który w końcu wszystkich, i jego