tpn w alpach i za alpami3301

XV,

JESZCZE WENECYA. — ELEKCYA DOŻÓW. — KILKA 3ŁÓW O LITERATURZE. — O PUBLICZNYCH UCZTACH I LUDZIE. — TRYEST. — BRZOZA I OSTATNIE WRAŻENIA.

Ilic dla innie nieznośniejszego, jak dwa razy toż samo opowiadać. Choć sig czasem chcę do tego zmusić, czuję iż utykam, że chodzę jakby o jednćm szczudle. Wybaczysz więc, Antonio, iż ci już tu nie powiem, jak wygląda na pićrwszy rzut oka wspaniała Adryatyku wdowa, ta amfibiowa stolica; że ci szczegółów pałacu dożów, mostu Rialto, wnętrza bazyliki S. Marka i tym podobnych opisywać nie będę. Na nowo je i z nowćm zwiedziwszy zajęciem, tćm bardziój błąd mój czuję, o mimo to poprawić mi się niepodobna, i o przebaczenie proszę.

Powiem ci tylko, że napisawszy przed trzema laty, iż w pałacu dożów, poddaszne więzienia plombami zwane już nie istnieją (*), w wielką później wpadłam o to obawę. Wyczytałam bowiem w pamiętnikach Silvia Pellica (le mie prigioni) że on w nich w 1821 roku był osadzony, i mniemałam, że mi cicerone mylną rzecz powiedział, że mię, gdym dawne ich położenie obejrzćć chciała, z umysłu w inną stronę zamku zaprowadził, że może miał to sobie poleconćm. Powtórnie teraz do Wenecyi wróciwszy, pierwszem więc. staraniem mojem było, dociec czy istotnie nie prawdę wyrzekłam, a po licznych o to zachodach, przekonałam się, że nic do odwołania nie mam.

Ob. Miasta, Góry i Doliny.