WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH338 I

więcej ściśnięta, orodka niaia i w tyi podana. ałe ciało jest bujnie włosem pokryte, nie tylko na samej głowie. Mężczyźni posiadają na brodzie i z obu boków twarzy bujny zarost. AYłos czarny, na po-przecznem przecięciu mocno eliptyczny, odstaje na głowie promienisto na długość 7 cali i tworzy w koło niej koronę kosmykowatą, cokolwiek mniejszą jak u Papuanów, na której włos, lekko kręty, niekiedy skłonność do zbicia się w pilśniowe stręki posiada. Głcwa wydaje się przez to większą, aniżeli jest w rzeczywistości. Oczy małe i czarne leżą głęboko, a białko ich posiada odcień zwykle żółtawy. Nad oczyma wiszą brwi czarne, grube. Wyziew skórny ma woń właściwa, nieprzyjemną, i staje się przez to jeszcze wstrętniejszy dla nosa ludów cywilizowanych, że Australczycy smarują skórę tłuszczem z rozmaitych ryb większych. Jakkolwiek na półwyspie Koburga można spotkać krajowców z włosem równym, gładkim i oczyma skośnemi, to znamiona te trzeba przypisać zmieszaniu z Maiajczykami, którzy tam dla łowienia ryb przybywają. Wszak w wielu miejscach mówią tamże krajowcy po makassarsku ^ a napisy na skałach pismem buginezkiem lub makassarskiśm świadczą o obecności Malajczyków w tych miejscach -). Barwa skóry jest zawsze ciemna, najczęściej kawowo bru-na^fna, rzadko czarna, czasami zaś jak np. na brzegach południowych i południowo-wschodnich jasno miedziano czerwona ³). Tasmańczycy, są wprawdzie, co do tych znamion, wiele do właściwych Australczy-ków podobni, odróżniają się jednak od nich w wielu względach znacznie, mianowicie co do włosu i barwy skóry. Wielka tylko szkoda, że obecnie zupełnie wymarli ⁴). tak że co do ich opisu musimy się ograniczyć na podaniach dawniejszych podróżników i kilku wizerunkach na rycinach. Włos ich jest jeszcze bardziej do papuańskiego zbliżony, t. j. rośnie bardziej krzaczysto, pęczkami ⁵). Również i ta

^T) Bari, w Journal of the R. Geogr. Society. London 1846. T XYI, str. 044. się tłomaczą. i owe (str. 239) powyżej przytoczone nieaustralskie podziały stanów.

W aitz (Gerland) Anthropol. T. YI, str. 762.

³) Waitz (Gerland) 1. c. T. YI, str. 711.

⁴) Waitz, (Gerland) 1. c. T. YI, str. 817, por. Lebens-weise u. Ursprung

der Tasmanier nacii J, Bonwick Globus XVII, str. 378, Das Aussterben d, Ur-bewohner v. Tasmanien, Globus XVI, str. 289 i 343; Der ietzte Tasmanier Globus VII 320. Nekrolog der Tasmanier Ausland 1570, N° 7. Grglioli w Archirio per

i’antropologia et la etnologia per Mantegazza et Finzi, T. I, str. 85, praca obszerna

wraz z dobremi tablicami,

5) Mantegazza 1. c. Firenze 1871. T. I, tab. 1—3 według fotografij.

http://rcin.org.pl