scandjvutmp4701

Marja Montessori. 63

„Samorzutna działalność dziecka skierowaną być powinna ku samodzielnemu kształceniu się. Wychowanie za-pomocą słowa zastąpione być winno przez wychowanie do czynu, zapomocą pracy“ (Froebel: „Pedagogik des , Kindergartens").

Postępy pedagogji i pedologji zmusiły nas, nie pacząc głównej idei Froebla, do zmodyfikowania tych części metodyki, które nie odpowiadały dzisiejszemu prądowi pedagogiki. Dotyczy to charakteru metafizycznego, jego metody, pogadanek, podawanych w sposób lekcyj szkolnych, szczególnie, gdy chodzi o określenie kształtów geometrycznych, jak również zajęć, które nie pobudzały dziecka do samodzielności.

2. Marja Montessori.

W początkach XX-go wieku poznajemy Montessori jako pionierkę nowego wychowania we Włoszech, gdzie w tym czasie sprawa wychowania przedszkolnego była w stanie opłakanym. Jako doktor medycyny pracowała czas jakiś w klinikach psychjatrycznych, potem w zakładach dla dzieci anormalnych i wkońcu objęła posadę przy dzieciach niedorozwiniętych, oddając się pracy tej z wielkiem umiłowaniem, wykazując dużo inicjatywy i wybitne zdolności pedagogiczne. Paroletnia praca nad temi dziećmi wyrobiła w niej przekonanie, że metoda, praktykowana dla dzieci niedorozwiniętych, może być zastosowana dla dzieci normalnych. „Jeżeli można przeprowadzić analogję między dziećmi normalnemi i nie-normalnemi, powiada Montessori, to jedynie w okresie wczesnego dzieciństwa czyli pomiędzy temi dziećmi, które nie mają siły rozwijać się i temi, które się jeszcze nie rozwinęły".