134
IX. Całka oznaczona
Według metody prostokątów mamy:
•*i/2 — 0,05 |
ż-i/2 = 0,9975 | |||
*3/2 =0,15 |
y>u = 0,9780 | |||
-*5/2 = 0,25 |
ySI 2 = 0,9412 | |||
*7/i = 0,35 |
,v7/2 = 0,8909 | |||
-*9/2 — 0,45 |
>ł9/2 = 0,8316 |
7,8562 | ||
ru/2 = 0,55 |
yn/2 = 0,7678 |
0,78562 | ||
*13/2 = 0,65 |
y 13/2 — 0,7030 |
10 | ||
*i s/2 = 0,75 |
yu/2 = 0,6400 | |||
■*i7/2 = 0,85 |
y17/2 “ 0,5806 | |||
■*19/2 — 0,95 |
y 19/2 = 0,5256 | |||
Suma 7,8562 | ||||
Ze wzorów trapezów otrzymujemy: | ||||
O o 1! o |
y0 = 1,0000 |
*. = 0,1 |
yk = 0,9901 | |
*io = 1.0 yko = 0,5000 |
*2 = 0,2 |
y2 = 0,9615 | ||
*3 = 0,3 |
y3 = 0,9174 | |||
Suma |
1,5000 |
** = 0,4 |
yt = 0,8621 | |
Ut II P |
y5 = 0,8000 | |||
*6 = 0,6 |
ys = 0,7353 | |||
ii |
( 1,5000 + 7 |
) = 0,78498 |
*7 = 0,7 |
y7 = 0,6711 |
^ 2 |
/ |
*s = 0,8 |
y. = 0,6098 | |
*» = 0,9 |
y9 = 0,5525 |
Suma 7,0998
Oba otrzymane wyniki przybliżone mają mniej więcej ten sam rząd dokładności — różnią się one od wartości dokładnej o mniej niż 0,0005 (w jedną i drugą stronę).
Czytelnik zdaje sobie oczywiście sprawę z tego, że w tym przypadku mogliśmy oszacować błąd tylko dlatego, że od początku znamy dokładną wartość tej całki. Na to, żeby oba wzory były rzeczywiście przydatne do obliczeń przybliżonych, potrzebne są wygodne wzory do obliczania błędu, które pozwalałyby nie tylko oszacować błąd, ale również dobierać n w ten sposób, by zagwarantować żądaną dokładność. Do tego zagadnienia wrócimy jeszcze w ustępie 325.
323. Interpolacja paraboliczna. Aby obliczyć przybliżoną wartość całki j f(x) dx można spróbować
«
zastąpić funkcję /(*) aproksymującym ją wielomianem
(3) y = W = a0** + «i**~' + ... +
i przyjąć
b b
j /(*) dx * J/»(*) dx .
Inaczej mówiąc, zastępujemy tu, przy obliczaniu pola, daną „krzywą” y = f(x) przez parabolę (3) stopnia k. W związku z tym metoda ta otrzymała nazwę interpolacji parabolicznej.
Wielomian interpolacyjny Pk(x) wybiera się najczęściej w sposób następujący. W przedziale O, b)
bierzemy fc+1 wartości zmiennej niezależnej f0> fi.....f* i dobieramy wielomian Pk(x) tak, ażeby dla
wybranych wartości zmiennej niezależnej przyjmował on te sAme wartości, co funkcja f(x). Wielomian