183

iMi

- lLiorary Keaaer

=l x’

EU U? S^łf\ J\ D D S? ^    & Limit wydruku: O

Strona 180/228

£1 O © © (

EU U? ^)^łf\ J\ D D S? ^    & Limit wydruku: 0

Strona 183/228

£1 © © © &

10.5. Roiwóji^iwneńlohwtytówkMiy wzwatoanu przestępami i wjfcr&awi

Wykres 5 Stan zagrożenia przestępczością w latach 1956-19*9

50000 40000

łOOOO _		__
20000
10000
>_	W
1956 iV<h Mn»f

Dwa czynniki: wzrost przestępczości i dodatkowe obowiązki w zakresie zapobiegania zjawiskom patologii społecznej spowodowały, iż służba milicyjna pod względem organizacji i potencjału kadrowego nie była dostosowana do zmieniających się warunków społecznych. Model organizacyjny odpowiadał nadal potrzebom walki ze zbrojnym podziemiem i stalinizacją życia społecznego, a milicjanci, rekrutowani na podstawie przesłanek politycznych i ideologicznych nie prezentowali się najlepiej. Mieli przeważnie wykształcenie podstawowe, ich przygotowanie zawodowe pozostawiało wiele do życzenia, gdyż szkolnictwo milicyjne kształciło raczej propagandzistów niż fachowców. Przedwojennych policjantów i prokuratorów', których wykorzystywano w ośrodkach szkoleniowych w latach czterdziestych, dawno temu usunięto i poddano represjom ^u.

| Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku rozpoczął się proces w prowadzania nowoczesnej techniki do pracy milicyjnej w zakresie kryminalistyki. Zwrócono uwagę na sprawną organizację oględzin miejsc zdarzeń przestępczych, wstępnego etapu pracy dochodzeniowej, od których zależy powodzenie w dalszym procesie działań wykrywczych. Ponadto utworzono wówczas sy stemy rejestracji kryminalnej osób iłodejrzanych, śladów papilarnych, łusek broni palnej i narzędzi użytych do popełnienia przestępstwa.

Wprowadzono też zmiany organizacyjne. Rozpoczęto od podstaw tworzenie służby taktyczno-rozpoznawczej, tj. operacyjnej. Pojawienie się nowych form prze-