klsti163

K. MOSZYŃSKI: KULTURA LUDOWA SŁOWIAN

i orze ziemię. Drugi koń, idący jego śladem z broną bez poganiacza, _ wieńczy całą pracęTW ten sposób niwa za niwą"zostaje przez jednego człowieka i parę Koni... jednocześnie zasiana, zaorana i zabronowflna-“_-Tylko uprawa pszenicy wymaga nieco większego zachodu. — Siew, przed orką zwie lud wielkoruski „siewem pod sochę", a motywuje go Tern, ze gleba nie wysycha przed przyjęciem ziarna, aT ziarno głębiej zapada. Ten sam sposób siewu praktykują Kirgizi (Kazacy) w zachodniej Azji.    *--------—_______

Od chwili wzejścia posiewu, zaś zwłaszcza od chwili, gdy zboża lub inne uprawne rośliny poczną dojrzewać, wymagają one dozoru i opieki. Tu i owdzie do dziś dnia włościanie troskliwie pielą chwasty nietylko na grzędach warzyw, lecz również i na niektórych polach (np. na Polesiu na polach zasianych prosem). — Jako ochrona od szkodnikó w stosowane bywają m. i. straszaki w postaci sztucz-nie naśladowanych figur ludzkich etc., lub też w rodzaju drewnianych automatycznych, poruszanych przez wiatr klekotek. Wielkie klekotki, umieszczone na wysokich drzewach można np. widzieć w środkowo-wschodnim Beskidzie, gdzie są używane do płoszenia dzików. Na ziemiach bałkańskich spotykamy też pomosty na palach (ob. § 481) służące jako strażnice. Słowianie północni podobne pomosty budują przy owsach, nawiedzanych nocą przez niedźwiedzie, i z nich strzelają do szkodnika, gdy jest zajęty żerowaniem.

198. Po długim okresie przygotowawczej pracy nadchodzi wreszcie, gorąco oczekiwana, pora sprzętu. Na przednówku, gdy brak chleba daje się we znaki, włościanie dosłownie marzą o okresie żniw, jako o wielkiem oczekującem ieh „święcie". Jest to jednak dla nich

prawdziwe > święto pracy w możliwie najści-

2Tj ślejszem znaczeniu tego wyrażenia. Sprzęt, ^ zwłaszcza w krajach posługujących się do"

dziś dnia sierpem, należy do najcięższych robót gospodarskich.

i|    Sposoby zbiorowego wykonywania sprzę

ci tu sierpem, narzucające się zresztą poniekąd same przez się, musiały być u Słowian do

165. Sposob dzielenia niwy kładnie uglalone co najmniej przed lat prze-na postacie. 1, 2,3 — zency; .    .    ^r

szło tysiącem. Dowodzi tego wszechobecność

(względnie postatnik). terminu postać w językach słowiańskich.

Rys. autor.    Określa on powszechnie szerokość niwy za

jętej przez rząd żniwiarzy, przyczem żniwiarz *ńeni w Jen sposób, że każdy z nich pozostaje nieco

wtyle w stosunku dopoprzec[iuego~(figTl65). Pr^downica^prówa^~~ dzącŁ żniwo inSa^zącaTaby postać"wszędzie trzymała^jet’    ~^r~

zwie^ąig po s tątn icjL (ewentualnie przodownik zwIe~ITę~p k i e m^jDstatm wyraz przetrwał nawet w tych okolicach, gdzie termin