klsti180

207

ROZDZIAŁ 5. OPRAWA ROŚLIN

niemal rdzennej Polsce, na Polesiu i północno-zachodnich krańcach Małorusi. Na Ukrainie i wschodniem (rosyjskiem) Podolu częstokroć wieją inaczej. Wynoszą się z omłóconem ziarnem w dnie wietrzne na ulicę, na wygony. Latem, gdy trwa dłużej cisza, i wreszcie nadejdzie dzień wietrzny, we wsiach powstaje charakterystyczne ożywię-r.nie. Znaczna ilość mieszkańców stara się wyzyskać chwilę. Układają ^A na ziemi wzdłuż 2—3 radna (rodzaj    -    • *

188. Tulejkowe wiązanie cepów. Pow. Solvyćegda, gub. Vologda, Wielko-Źivaja Starina, t. 8, r. 1898, str. 23, fig. 17 i 18.

. grubych prześcieradeł), stosując się do | kierunku wiatru; poczem na pierwsze ¹ rad no, stojąc z brzegu, sypią ziarno z 8—10-cio garncowego drewnianego naczynia zwanego mirka. Całą pracę segregowania omłotu wykonywa wiatr.

_% Później pracujący siadają na ziemi i, siedząc, zapomocą przewiewania drewnianym czerpakiem poprawiają jeszcze rozsegregowany omłot w miejscach, gdzie ziarno zmieszało się z plewą.

W krajach bałkańskich, gdzie młócka uskutecznia się zapomocą tribulum lub przez wydeptywanie zboża, oczysz-! czanie ziarna od wielkich ilości posiekanej lub pomiętej słomy jest dość skomplikowane. Do przesuwania wielkich kup wymłóconego zboża, zmieszanego z plewą, używa się roz-| maj^go rodzaju konnych i ręcznych deskowatych szufli i w rodzaju wielkich płaskich łopat (tabl. IX, 2, &); czynne są poza I tem gdzie niegdzie płaskie widły o krótkich zębach (fig. 190),

189. Szufla do wiania zboża. Cliinocz, pow. Sarny, Polesie {Polska). Rys. autor.

a pospolicie — miotły (tabl. IX, 2, i i 4), łopaty z długą rękojeścią, służące do wiania, prymitywne widły trójzębne (tabl. IX, 2, 2 i 3), mające analogje na Polesiu i indziej w Europie oraz w Azji etc.

211. Oprócz zbioru zbóż dokonywany bywa na południu sprzęt winogron, a wszędzie sprzęt strąkowych i okopowizn. Gdy chodzi