skanuj0181 bmp

182 CZĘŚĆ III. System ochrony zdrowia w Polsce w dobie reformy

poziomu standardów europejskich, a także do nowych rozwiązań instytucjonalnych w ochronie zdrowia.

Spośród najistotniejszych obszarów praw pacjenta, dotychczas nie objętych polskim prawem, należy wskazać w szczególności na potrzebę regulacji rzetelnej i opartej na jawnych kryteriach procedury ustalającej kolejność dostępu do usług medycznych (tzw. kolejki) oraz na konieczność dostępu pacjenta do świadczeń lecznictwa zamkniętego. Powinno się to realizować poprzez nałożenie na lekarza wystawiającego skierowanie do leczenia szpitalnego, obowiązku ustalenia szpitala, który podejmie leczenie.

Wzmocnieniu ochrony praw pacjenta ma służyć powołanie rzeczników praw pacjenta, obecnie - jedynie tymczasowo - działających przy kasach chorych. Proponuje się usytuowanie rzeczników w strukturze wojewódzkiej administracji zespolonej. Stanowisko to należy ukształtować podobnie do istniejących rzeczników praw konsumentów.

Zadaniem rzecznika ma być wspieranie pacjentów w egzekucji ich praw. W tym celu powinien mieć on uprawnienia umożliwiające kontrolę i wpływanie na właściwe instytucje w celu realizacji i ochrony praw pacjenta, jak też dochodzenia roszczeń pacjentów przed sądem.

Dział III. Świadczeniodawcy

Teza podstawowa

Jednym z koniecznych warunków uporządkowania rynku usług medycznych jest jednoznaczne określenie form organizacyjnych, w jakich mogą działać podmioty wykonujące usługi medyczne oraz zrównanie ich w prawach i obowiązkach jako równorzędnych uczestników gry rynkowej.

Uzasadnienie:

Nowe rozwiązania prawne powinny umożliwiać wykonywanie usług medycznych na podstawie jednolitego zezwolenia wydawanego przez ten sam organ administracji - wojewodę. Dotyczyłoby to zarówno prywatnej praktyki indywidualnej i grupowej, jak również, dla świadczenia usług w większym zakresie, zakładów opieki zdrowotnej o istotnie odmiennej od dotychczasowej konstrukcji prawnej. Dla zapewnienia bezpieczeństwa obrotu zwiększone byłyby obciążenia i obostrzenia w procesie jego zawiązywania i funkcjonowania. Regulacje te dotyczyłyby wszystkich ogólnodostępnych zakładów opieki zdrowotnej, a zatem także tych, których organem założycielskim jest dzisiaj minister właściwy do spraw wewnętrznych i minister właściwy do spraw obrony narodowej.

Wszystkie te podmioty należałoby traktować jako przedsiębiorców, a więc stosowałyby się do nich przepisy Ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. prawo działalności gospodarczej oraz cały pakiet przepisów odnoszących się do firm. Niezwykle