tomI (291)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 293

Podobne badanie funkcjonalne znajduje zastosowanie w diagnostyce aparatu więzadłowo-łąkotkowego stawu kolanowego.

W zasadzie zastosowanie znajdują tutaj omal wyłącznie różnego rodzaju testy prowokacyjne, mające na celu wyzwolić reakcję bólową w określonej okolicy stawu kolanowego, lub też wykryć jego ewentualną niestabilność. W tym ostatnim przypadku znajdują zastosowanie takie objawy, jak: objawy szufladkowe, objaw Goodfreya, czy też testy niestabilności bocznej.

Tzw. „testy łąkotkowe” z kolei skonstruowane są tak, iż można diagnozować łąkotkę przyśrodkową lub boczną (testy: Stein-manna I i II, Bóhlera I, Bohlera-Krómera, Payra, McMurraya, Appleya), uszkodzenie rogów tylnych lub przednich (testy: Bóhlera II, McMurraya, Steinmanna II, Childressa), lub też stopień zaawansowania stwierdzanych zmian (test kompresyjny i dystrak-cyjny Appleya).

Ponadto, w niektórych meto- Ryc. 129. Testy prowokacyjne wykorzystywane dach fizjoterapii wypracowano spe- w badaniu stawów krzyżowo-biodrowych -cyficzne, dość oryginalne nieraz kompresyjny oraz dystrakcyjny.

sposoby badania (np. metoda Lehnert-Schroth, Briiggera, McKenzie czy Maitlanda). Ponieważ stanowią one integralną część tychże metod, pewne ich założenia i fragmenty będą przybliżone w drugiej i trzeciej części niniejszego podręcznika.

We wcześniejszych rozdziałach wymieniono lub opisano już szereg ważniejszych objawów, prób i testów, których znajomość może być przydatna w praktyce fizjoterapeutycznej. Oczywiście rola nie wszystkich z nich jest jednakowa. Aby