tomI (321)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 323

W tych przypadkach EMG informuje również o skuteczności reinerwacji. W oparciu o tego typu badanie wypracowano też szereg testów służących wymiernej ocenie stopnia spastyczności - np. pomiar okresu ciszy (SP = sileni period) po odruchu Hoffmanna i inne.

Tzw. elektrodiagnostyka klasyczna to szereg badań dotyczących elektrycznej pobudliwości mięśni. Badania te także informują o stanie nerwów i mięśni. M.in. stanowią one również „drogowskaz” dla doboru środków leczniczych oraz miernik efektywności rehabilitacji. Najczęściej wykorzystuje się tzw. ilościowe metody elektrodiagnostyki - pomiar reobazy i chronaksji oraz wyznaczenie współczynnika akomodacji. Pewne pomiary z tego zakresu są nieomal rutynowo wykonywane w praktyce, w celu najwłaściwszego doboru parametrów prądu do stymulacji mięśni.

Badania psychologiczne, społeczne i określanie przydatności do zawodu częściowo wchodzą w zakres badania podmiotowego (zwłaszcza społeczne), częściej jednak stanowią one osobną grupę badań uzupełniających, o dużym znaczeniu w rehabilitacji.

Ocena stanu psychicznego jest często konieczna dla ustalenia sposobu indywidualnego podejścia do pacjenta podczas całego procesu usprawniania oraz dla ustalenia rokowania w tym procesie. Tego typu badania stanowią wprawdzie domenę innej grupy zawodowej, ale terapeuta musi mieć leż pewne rozeznanie co do osobowości pacjenta, jego zachowań w obliczu choroby, tolerancji bólu, czy przystosowania się do niepełnosprawności. W badaniach psychologicznych ważną rolę odgrywa ocena przyczyn, trudności i niepowodzeń w procesie rehabilitacji, a w tym także ocena przyczyn ewentualnej nieakceptacji zaproponowanego pacjentowi sposobu leczenia. Istotne miejsce zajmuje także analiza możliwości na przyszłość, np. kwestia wyboru szkoły oraz wyboru czy zmiany zawodu.

Do głównych metod badań psychologicznych należą: wywiad psychologiczny, obserwacja pacjenta oraz metody testowe. Nie wnikając w szczegóły diagnostyki psychologicznej, warto jeszcze zwrócić uwagę na dwa aspekty. Pierwszy z nich dotyczy rozwoju psychomotorycznego (p. niżej), a drugi tzw. badań psychome-trycznych. Warto sobie uzmysłowić fakt, iż badania takie mogą być z jednej strony np. podstawą do wyboru zawodu, z drugiej natomiast mogą one również stanowić miernik efektywności usprawniania. Dla przykładu można wymienić badania przy użyciu kinestezjometru (ocena czucia głębokiego), mierników reakcji (ocena szybkości reakcji o różnym przebiegu łuku odruchowego), a także rozmaitych supor-tów, tremomctTÓw, labiryntów itp., pozwalających przede wszystkim na ocenę zdolności koordynacyjnych. Te ostatnie wymagają bowiem nie tylko sprawności umysłowej, ale i manualnej - stąd ich ewentualna wartość dla oceny sprawności kończyny górnej.