UNTITL07

ROZSZYFROWAĆ RYNEK

i racjonalnych, prawidłowo ocenia sytuację i sprzedaje krótko walutę, natomiast pozostały jeden inwestor czyni odwrotnie i zajmuje pozycję długą. Czy te wzajemnie sprzeczne działania prowadzą do przewidywalnego wyniku? Niekoniecznie, ponieważ tych 999 inwestorów będzie bezsilnych wobec jednego, jeśli będzie on interweniującym bankiem centralnym, który z powodu prowadzonej polityki włożył w operację, powiedzmy, dwa razy więcej pieniędzy. Świat finansów nie jest demokracją, w której każdy człowiek ma prawo do jednego głosu. W tym świecie większa ilość pieniędzy przekłada się na większą liczbę głosów. Z zasady rynek nie jest determinowany przez konsens inwestorów, ale przez wypadkową sprzecznych, nie zawsze racjonalnych interesów popartych pieniędzmi. Fakt ten jeszcze bardziej komplikuje sytuację.

7.    Według Keynesa przeważająca większość tych, którzy są zainteresowani kupnem i sprzedażą papierów wartościowych, prawie w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego, co czyni.

8.    Rynek nie jest tyksotropiczny, nie zachowuje się jak ciecz newtonowska, ale jak muł. Pbtrząśnięty lub zamieszany, staje się chwilowo płynny (o płynności wzrastającej wraz z natężeniem i długością wstrząsania), a nieruszany powraca do stanu półstałego.

Lista powyższych uwag nic jest kompletna, dlatego zajmiemy się nią bliżej w dalszym toku tej książki. Część z nich można już teraz zastosować w odniesieniu do obserwacji zachowania rynku walutowego, relacjonowanych przez Financial Times w poniższych, losowo wybranych dniach jednego tygodnia:

Poniedziałek, 7 grudnia 1992

DOLAR NIE REAGUJE NA OPTYMISTYCZNE SYGNAŁY Pomimo optymistycznych sygnałów na temat stanu amerykańskiej gospodarki, dołar stracił względem koszyka innych walut. Tymczasem brytyjski funt utrzymał silną pozycję względem dolara i zbliżył się do progu 2,50 DEM, który starał się pokonać w zeszłym tygodniu. Notowania dolara otwarto na poziomie 1,5787 DEM, niższym od piątkowego poziomu zamknięcia. Zdaniem dealerów zainteresowanie europejskimi walutami przed szczytem UE w Edynburgu doprowadziło do zepchnięcia dolara na boczny tor. Do osłabienia przyczynił się też Bundesbank, który potwierdził utrzymanie dotychczasowych stóp procentowych.

Wtorek, 8 grudnia 1992

NISKIE OBROTY ZNIEKSZTAŁCAJĄ OBRAZ RYNKU Trudno uwierzyć w realność tak słabych obrotów na rynku walutowym. Przez większość dnia dolar pozostawał słaby, pomimo napływania kolejnych optymistycznych sygnałów, natomiast brytyjski funt bez wyraźnych powodów utrzymywał silną pozycję. Zwolennicy dolara muszą się zastanawiać, co jeszcze trzeba uczynić, żeby tchnąć w niego życie. Niemalże każdego dnia Stany Zjednoczone ogłaszały zachęcające wskaźniki, dolar jednak pozostawał wobec nich obojętny.

Prognozow

yanie

Środa, 9 grudnia 1992

FUNT PRZECHODZI OSTRĄ KOREKTĘ

Inwestorzy doszli do wniosku, że nadszedł czas na realizację zysku na brytyjskim funcie. Odwróciła się dziwaczna sytuacja ostatnich dni. w których funt umacniał się przy braku widocznych i fundamentalnych ekonomicznych przesłanek, a dolar spadał na przekór kolejnym optymistycznym sygnałom.

Weźmy także pod uwagę następujące relacje:

Poniedziałek, 25 października 1982: dr Otmar Emminger, prezes Bundes-banku u latach 1978-1980. zeznał przed Komisją Izby Gmin. że dolar, który w owym czasie utrzymywał się na poziomie 2.55 DEM, był, podobnie jak w 1970 roku. przewartościowany.

Czwartek. 7 listopada 1985: dr Karl Otto Poehl, prezes Bundesbanku (następca Emmingera), stwierdził na sympozjum w Davos, że dolar, utrzymujący się w tym czasie na poziomie 3.23 DEM. nie był przewartościowany*. 26 listopada 1985 roku kurs dolara osiągnął szczyt 3,477 DEM w przeliczeniu na jednego dolara i następnego dnia rozpoczął swój długotrwały spadek, aż do poziomu 1,386 DEM, który osiągnął 8 marca 1995 roku.

A w dniu. od którego rozpoczął się spadek dolara:

Środa, 27 listopada 1985: .Dolar powinien utrzymać swoją silną pozycję -pisała znana amerykańska firma inwestycyjna - nie tylko w związku z różnicą stóp procentowych, ale. co bardziej istotne, ze względu na pożyczki denominowane w dolarach, które tworzą popyt na dolary. Dolar jest ugruntowany na solidnych fundamentach".

Patrząc na powyższe relacje widzimy, że wiara w fundamenty ekonomiczne stała się poprzez uporczywe sięganie do nich świętym kanonem, a komentatorom świata finansów z wielkim trudem przychodzi sięganie do czegokolwiek innego, nawet kiedy anomalie stają się tak liczne, że nie da się ich zignorować. W rzeczywistości rynek ciągle sygnalizuje, że owe fundamenty nie wyczerpują całości, ale są jedynie składnikiem formuły wywołującej wzrost bądź upadek waluty. Obserwowane „kiwanie się” rynku należy zatem objaśnić istnieniem dodatkowych czynników lub czynników, które dopiero trzeba określić.

Do niniejszej dyskusji można włączyć twierdzenie często głoszone przez analityków finansowych i innych komentatorów, iż rynki cechują się „uczuciami”, lub posiadają, jak głosił Keynes, „zwierzęcą duszę”. Koncepcja taka, aczkolwiek wiarygodna, jest niefalsyfi-kowalna i nieprzeliczalna. W każdym razie, uczucia takie jak miłość

⁶    24 heures, Lai

8 Fevrier 1985.