830
DANJA — DASZYNSKA-OOLINSKA ZOFJA
Polityka zagi aniczna Danji trzyma się zasady ścisłej neutralności. Jako państwo małe, położone geograficznie nad cieśninami łączącemi Kai tegat z Bałtykiem, Danja wyrzekła się wszelkich tendencyj dominowania nad temi drogami wodnemi. Rząd socjalistyczny wkroczył na drogę rozbrojenia i przemiany sił zbrojnych kraju z instrumentu wojny na organizacje, mające za zadanie nadzór nad granicami państwa i wodami terytorjalnemi. Projektu tego wprawdzie w znaczniejszej części nie wykonano, faktycznie jednak zmniejszono poważnie stan armji, a w szczególności marynarki wojennej.
Danja należy do kolaboracji państw skandynawskich, z któremi zacieśnia coraz bardziej węzły kulturalne i ekonomiczne, a będąc od 8 marca 1920 członkiem Ligi Narodów, występuje na tym terenie w ści-slem porozumieniu z temi państwami, zachowując wspólną z niemi linję polityczną.
Mając w obrębie swych granic w Szle-zwigu około 27 tysięcy liczącą mniejszość niemiecką, przyznała jej wszelkie swobody narodowościowe.
Konstanty Jordan Rozwadowski.
D. (od miasta Dardanos w okolicach Tioi), w starożytności Hellespont, jest to cieśnina pomiędzy półwyspem Gallipoli a Azją Mniejszą, łącząca M. Egejskie z M. Marmara, długości 65 km, szerokości 5 do 6 km (w jednem miejscu, koło Nagara, 1 350 m), o powierzchownym prądzie z M. Marmara i dolnym z M. Egejskiego. D. mają wielkie znaczenie jako droga handlowa między Euiopą i Azją, a następnie jako punkt strategiczny pierwszorzędnej wagi. Tędy przeprawiał się Kserkses, Aleksander Macedoński, a następnie Turcy, którzy opanowali D. i ufortyfikowali tak silnie, że w czasie wojny światowej nie powiodły się próby sforsowania cieśniny przez flotę angielską i francuską ani od strony morza, ani lądu.
Działacz społeczny, b. minister. Urodził się w 1881 r. w Opatowie, jako syn Pawła i Anieli z Romanowskich. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Handlowej w Lipsku i Instytutu Komercyjnego w Moskwie pracował na polu przemysłu włókienniczego w Rosji, biorąc zarazem czynny udział w publicystyce i pracach społecznych i politycznych. Dwukrotnie więziony przez władze rosyjskie, w 1907 skazany był na zesłanie w głąb cesarstwa. W 1917 został członkiem Komisji Likwidacyjnej do spraw Królestwa Polskiego, a po przewrocie bolszewickim członkiem Przedstawicielstwa Rady Regencyjnej w Moskwie. W 1919 powrócił do Polski i został dyrektorem departamentu przemysłowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu; w tym charakterze brał udział w konferencji pokojowej w Rydze. 1. VI. 1921 r. mianowany ministrem Pracy i Opieki Społecznej, sprawował tę funkcję w ośmiu kolejnych gabine ach, do 17. XI. 1924 r.; w 1922 r. kierował nadto tymczasowo Ministerstwem Spraw Wewnętrznych a w dniu 15. XII. 1922 r. poruczoną miał przez pierwszego Prezydenta Rzplitej ś. p. G. Narutowicza misję utworzenia nowego Rządu. W styczniu 1924 r. został posłem polskim w Moskwie, następnie od 1925 do 1926 r. zajmował stanowisko wojewody łódzkiego, zaś w latach 1926 do 1929 wojewody krakowskiego. W 1929 r. opuścił służbę państwową i został prezesem zarządu koncernu górniczo-hutniczego „Modrzejów-Hantke".
Jako minister położył duże zasługi przy regulowaniu zatargów ekonomicznych na terenie Śląska, przyczem osobiście pośredniczył przy zażegnywaniu strajków w przemyśle, rolnictwie i na kolejach. Gdy na polskim G. Śląsku wybuchł kryzys przemysłowy wskutek zniesienia przez Niemcy 8 godz. dnia pracy (w szczególności na niemieckim G. Śląsku), w październiku 1924 r. zaprowadził w hutnictwie 10 godz. dzień pracy; nadto, aby powiększyć ilość dni pracy w Polsce, zniósł kilka dni świątecznych w roku.
D. ur. się w 1866, urn. w r. 1934. Pochodziła z rodziny Poznańskich, w której bardzo żywotne były tradycje powstań narodowych. Stąd od pierwszych lat swego życia prze-siąknęła atmosferą ideologji walki o niepodległość. Gimnazjum kończyła w Lublinie. Studjowała filozofję i ekonomikę w Zurychu i Wiedniu. W r. 1891 wyszła zamąż za Feliksa Daszyńskiego, znanego działacza socjalistycznego. Pod wpływem męża zbli-