page0027 djvu

„Mrówcza praca" mrówek 25

budowy kopca. Powszedni dzień ma swoje konieczności. Dzień powszedni mrowiska; czyż to tjdko bezmyślna bieganina po leśnem podszyciu i ślepe myszkowanie wszędzie, gdzie się da wetknąć czułki? Nie, znamy już trochę sens tego wszystkiego. Wiemy coś niecoś o hodowli czerwi i poczwarek, o budowie i znaczeniu kopca. Ale to bynajmniej nie wszystko.

Ot, chociażby wziąć codzienną pracę przy utrzymaniu w porządku kopca. Słońce od pewnego czasu pali nielitościwie; mech wysechł i zczerniał. Długo w noc sale łęgowe w kopcu są nie do użytku z powodu nieznośnego gorąca. Mrówki biorą się energicznie do rzeczy. W ciągu paru dni kopiec zmienia swój kształt; zarys jego staje się bardziej płaski, dzięki czemu łatwiej traci ciepło. Jeśli rozpocznie się dłuższy okres słot i deszczów — płaski kopiec zalewa woda. Z trudnością ścieka ona, zalewając przy tern wejściowe gałerje. I temu trzeba zaradzić. Więc znów przebudowuje się kopiec. Tysiące robotnic zdejmuje pośpiesznie z boków materjał budowlany i układa go na wierzchołku, nadając stokom znaczną spadzistość dla szybszego spływania wody deszczowej. Życie, to ciągła walka i nieustanna praca dla dostosowania się do coraz to nowych i nieprzewidzianych warunków. Kto nie da sobie rady — ten ginie.

Nie wszystkie mrówki mogą być zatrudnione przy pracach budowlanych. Jest tyle innych zadań do wykonania. Trzeba mieć baczne oko na wejścia. To też przy każdym otworze stoi kilku