242 4, Dynamika i przepływy guasi-rzeczywiste
w
śr
(4.8)
Przepływ cieczy wywołany stałym gradientem ciśnienia w rurze kołowej nazywa się przepływem Hagena-PoiseuiIle’a, a rozkład prędkości określa wzór (4.5). Rozkład ten jest przedstawiony na rys. 4.7.
Rys. 4,7. Rozkład prędkości w rurze kołowej prostoosiowej wywołany stałym gradientem ciśnienia
Gradient ciśnienia na długości l odcinka rury
K
Bp _ p2 ~Pi „ Pi ~P2 _ Ap
dz l l l
W postaci bezwymiarowej współczynnik strat ę jest wyrażony wzorem:
K >1 4K • /
(4.9)
W,
p-wśr ■ W,
(4.10)
Ponieważ na mocy równania (4.5) w osi rury
w
- J£.r2
“* 4jn 2 ’
(4.11)
P*Wśr-WmaX RzPWir pDzW-
W wyniku mnożenia równania (4.12) przez DZH otrzymujemy:
(4.12)
X = ^ę = 64—L 1 PDzWśr
- 64-
D w.
z sr
64
Re
(4.13)
gdzie Re jest liczbą Reynoldsa, a bezwymiarowy współczynnik X (wzór 4.13) nazywany jest współczynnikiem strat liniowych.
Ponieważ na mocy wzorów (4.11) i (4.9)
(4.14)
— w =JLr2.i.
2 max 8p * i 8p ’
przeto po podstawieniu zależności (4.14) do wzoru na strumień objętości przepływu (4.7) otrzymujemy równanie Hagena-Poiseuille’a:
Ap
/
(4.15)
, «R ^ 0 = —— 8p
Zależność (4.15) ma charakter teoretyczny i w zakresie przepływów laminarnych zgadza się bardzo dobrze z wynikami eksperymentu, jak również potwierdza słuszność założenia o zerowaniu się prędkości na wewnętrznej powierzchni rury. Równanie (4.15) wykorzystuje się również w celu określenia współczynnika lepkości p.
W zakresie przepływów laminarnych współczynnik strat tarcia wyraża się zależnością: X = 64/ Re . Wzory na określenie współczynnika X w zależności od względnej wysokości chropowatości k/d i liczby Reynoldsa zestawiono w tabeli 4.1.
Tabela 4.1. Współczynnik strat tarcia X w zakresie przepływów turbulentnych
Rury hydraulicznie gładkie |
Rury hydraulicznie szorstkie |
Obszar przejściowy | |||
zakres: Re • k/d < 65 |
zakres: Re • k/d > 1300 |
zakres: 65 < Re • k/d < 1300 | |||
lgX |
\ i V t ł 1 P > P 1 _1_ Rekf Sg Re |
lgX |
k, ^____d/k = const 1 krzywu^^^cEE. i graniczna i _1_ |
lgX |
i-krzywa graniczna |v^] i przewód hydraulicznie 1 gtadki (k=0) |
Rei* lg Re |
Rekr lg Re | ||||
wzory określające X: a) wzór Blasiusa w zakresie 2320 < Re< 105 X = 0,3164 -Re"0’25 b) wzór Nikuradsego w zakresie 105 < Re <5 • 106 X = 0,0032 + 0,22 LRe^'237 c) wzór Prandtla i von Karmana w zakresie Re > 106 -j- = 2 Ig (Re- ^)-0,8 |
wzory określające X: a) wzór Nikuradsego 1 d —f= = 2 lg —1-1,14 4x k b) wzór Moody'ego (niejawny) [ (3,7d RedVxJJ c) wzór Moody’ego (uproszczony) X = 0,0055 + 0,15 • (k/d)1/3 |
wzór określający X: wzór Prandtla-Colebrooka- -White’a 1 T 2,51 k ] = —2 lg -+• — -0,269 4x IRHX d J lub w postaci przybliżonej z dokładnością do 2% wzór Haalanda 1 [ó,9 fk V'nl —+ --0,269 [Re (d ) |