BURLESKA
BURLESKA FILMOWA:
-Komedia o satyrycznym wydźwięku, podejmująca poważniejszy temat w groteskowej, karykaturalnej stylizacji, nie stroniąca od rubasznego humoru i parodystycznego traktowania tematu.
-Gatunek operujący spiętrzonymi do granic absurdu elementami komizmu sytuacyjnego: gagami, błazeńskimi gonitwami i bójkami, akrobatycznymi wyczynami - włączonymi w niezmiernie szybko rozwijającą się akcję
-Gatunek filmowy stosujący przejaskrawione formy komizmu, posługujący się niewybrednym czasem wulgarnym dowcipem
-W sposób pastiszowy ukazuje tematy wzniosłe i szlachetnych
-Trawestuje gatunki wysokie w pospolite
-Jej główną zasada konstrukcyjną jest odwrócenie sensów, stylistyczne przetworzenie istniejących norm
-W okresie dźwiękowym uległa przemianie gag wizualny połączono z komizmem słownym (np. Flip i Flap)
-Przykładem mogą służyć slapstickowe komedie:
Macka Sennetta
Charliego Chaplina,
Flipa i Flapa
SLAPSTICK:
-Komedia filmowa okresu kina niemego oparta na gagach.
-Charakteryzuje się niezwykle wartką akcją, skupioną wokół serii gagów
Operuje niewybrednym komizmem sytuacyjnym, wywiedzionym głównie z konfliktów między bohaterami, rozwiązywanych w agresywny sposób
-Przemoc była nieszkodliwa, postacie nie odnosiły większych obrażeń i nadal uczestniczyły w wydarzeniach
-Szczególne atrakcje stanowiły:
„bathing beauties”- statystki w kostiumach kąpielowych
„tortowe bitwy”- bohaterowie obrzucają się ciastkami z kremem
-Wyznacznikami jej były:
ustawiczne pościgi
ucieczki
potknięcia
obrzucanie się tortami
dowcipy wizualne.
-Za twórcę slapstickowej komedii uchodzi Mack Sennett
-Czołowymi przedstawicielami gatunku byli:
Charlie Chaplin
Buster Keaton
Harold Lloyd
Olivier Hardy i Stan Laurel
Max Linder:
-1883-1925
-Właściwie Gabriel Leuvielle
-Francuski aktor i reżyser filmowy
-Pierwszy komik ekranu o światowej sławie.
-Ukończył studia aktorskie, ukoronowane nagrodą za najlepsze kreacje komediowe.
-Od 1903 roku występował, bez większego powodzenia, w paryskich teatrach
-Od roku 1905, dla podreperowania finansów, grał w krótkich komedyjkach wytwórni Pathe
-W 1907 roku odniósł wielki sukces w Debiucie łyżwiarza. Tu po raz pierwszy pojawił się w stroju eleganckiego dandysa: w żakiecie z goździkiem w butonierce, w lakierkach i białych getrach, z laseczką w ręku i w cylindrze na głowie.
-Typ bohatera: przystojny pan z bogatego środowiska, przeżywającego różne miłosne przygody, uwieńczone przeważnie szczęśliwym zakończeniem.
-Ucieleśnia typ szarmanckiego kawalera, zawsze nienagannie ubranego (białe rękawiczki, lakierki, cylinder) i mieszkającego w luksusowych warunkach. Jego głównym zajęciem są umizgi do pięknych pań, prowadzące do absurdalnych sytuacji.
-Wiele filmów sam reżyseruje- komizm sytuacyjny, pościgi, pomyłki wiąże z odpowiednimi anegdotami
-Wymyślna reżyseria ruchu
-Przestrzega zawsze zasad dobrego smaku
-Miał całkowicie inny sposób gry niż jego konkurenci - bardziej stonowany
-Reprezentował Pathé
-Zdobył bardzo rozległą sławę na całym świecie, wiele podróżował promując swoje filmy
-Cieszył się uznaniem krytyków
-Poruszał się na ekranie swobodnie, z naturalnym wdziękiem, bez przerysowań gestu i mimiki, nagminnych w tamtych czasach.
-Bawił się sam i bawił innych w wodewilowych historyjkach, nawiązujących do najlepszych tradycji
-Sam pisał scenariusze i reżyserował swoje występy
-W 1912 roku był u szczytu sławy. Wytwórnia Pathe płaciła mu ćwierć miliona franków rocznie, gwarantując trzyletnie zatrudnienie.
-W latach 1905-1917 zagrał w ok. 500 filmach, przeważnie 12-minutowych np. Max lotnikiem, Max bokserem, Max i Quinquina
-Wojna położyła kres wielkiej epoce kina francuskiego, a wraz z nim straciła swój blask gwiazda Lindera.
-Pierwszy pobyt w Ameryce, w wytwórni Essanay w 1916 roku, skończył się fiaskiem.
-Lepiej powiodło się Linderowi podczas następnego pobytu w Stanach Zjednoczonych Powstały wtedy trzy znakomite długie metraże: Siedem lat nieszczęść, Bądź moją żoną, a zwłaszcza parodia Trzech muszkieterów - zarówno powieści Dumasa, jak filmu z Douglasem Fairbanksem.
-W roku 1925 ukazał się na ekranach ostatni film z udziałem Lindera - Król cyrku, produkcji wiedeńskiej wytwórni Vita Film.
-Wkrótce po paryskiej premierze filmu popełnił wraz z żoną samobójstwo (On leżał w wannie z podciętymi żyłami, ona zasnęła na zawsze po zażyciu nadmiernej ilości środków uspokajających)
-Chaplin stwierdził, że aktorstwa uczył się właśnie od niego
-Reżyserował:
Amour tenace (1912)
Max torreador (1913) jako Max
Max przybywa do ameryki (1917)
Bądź moją żoną (1921)
Siedem lat nieszczęść (1921)
Trzej muszkieterowie (1922)
Król cyrku (1924)
-Występował w:
Amour tenace
Max torreador
Zazdrość
Max przybywa do ameryki
Bądź moją żoną
Siedem lat nieszczęść
Trzej muszkieterowie
Król cyrku
TRZEJ MUSZKIETEROWIE:
-Fabuła przypomina z grubsza Dumasa - chodzi o klejnot królowej, który trzeba na czas dostarczyć z powrotem - ale atrybuty akcji są zgoła inne niż w oryginale. Bohaterowie używają motocykli, maszyn do pisania, telefonów, a na biurku księcia Rich-lou stoi sobie popiersie Napoleona.
Wszystkie te anachronizmy są równie bogatym źródłem dowcipu, jak pomysły sytuacyjne Lindera.
Podwójna parodii - zarówno oryginału literackiego, jak jego wersji filmowej, właśnie nakręconej z Douglasem Fairbanksem przez Freda Nibo
Mack Sennett:
-1880-1960
-W rzeczywistości Michael Sinnott
-Amerykański reżyser, producent i aktor filmowy, urodzony w Kanadzie
-Twórca slapstickowej komedii filmowej
-Pierwszą rolą, jaką zagrał były tylnie nogi konia ukazującego się na scenie. Występ nie bardzo się udał ze względu na niezgodność charakterów - artysta "odgrywający" przednie nogi wykazywał nadmiar inicjatywy.
-Nazywano go królem komedii albo królem śmiechu.
-W bohaterskich czasach kina niemego jego policjanci -Keystone Cops - obrzucający się ciastkami z kremem, zdobyli sobie światową sławę.
-W jego "stajni", jak nazywano bez należytego szacunku, ale z dużą dozą humoru, prowadzony przez niego zespół aktorski, stawiali pierwsze kroki:
Charlie Chaplin
Henry Langdon
Gloria Swanson
Harold Lloyd
Bing Crosby
Ben Turpin
-Mack Sennett stworzył na ekranie niezapomniany i jedyny w swoim rodzaju świat zwariowanej groteski, o oszałamiającym rytmie wydarzeń, świat pełen zadziwiających niespodzianek i komicznych, niegroźnych katastrof.
-Autor filmów złożonych z serii gagów mechanicznych (komizm sytuacji oparty na motywie bójek i pogoni)
-W jego filmach jest wiele ruchu a mocno przerysowane postacie, przeżywają groteskowo niebezpieczne przygody, których finałem bywa często pogoń lub walka na torty.
- Recepta na sukces tkwi w improwizacji: reżyser i aktorzy ustalają tylko wzorce osobowe oraz kilka motywów i gagów, by spontanicznie tworzyć sekwencje na tle rzeczywistych zdarzeń- pożarów, wyścigów samochodowych itd. Sennett nadaje potem materiałowi ostatni szlif, montując sceny w szybkim tempie
-W filmach grał od 1908
- W 1912 założył własną wytwórnię filmową Keystone
-Od 1912 realizował filmy, m.in.:
Cohen na Coney Island (1914)
Zabawny romans Charliego i Lolity (1914)
Mickey (1920)
Stara stodoła (1921)
Nocni tatusiowie (1929)
The Loud Mouth (1931, nominacja do Oscara, krótki metraż)
Down Memory Lane (1949).
-W 1937 otrzymał honorowego Oscara
Buster Keaton:
-1895-1966
-Właściwie Joseph Francis Keaton
-Amerykański aktor, scenarzysta i reżyser filmowy
-Obok Charliego Chaplina najwybitniejszy przedstawiciel komedii slapstickowej
-Jego rodzice, byli aktorami komediowymi, bardzo cenionymi, występowali między innymi z Harrym Houdinim.
-Pewnego dnia, w hotelu, Keaton spadł z bardzo wysokich schodów i ku zdziwieniu wszystkich zupełnie nic mu się nie stało, i wtedy Houdini nazwał Keatona „Some Buster” i to przezwisko już przylgnęło do niego na zawsze.
-W wieku czterech lat mały Buster stawiał pierwsze kroki na scenie, gdzie grał drobne role w przedstawieniach rodziców.
-Gdy miał 21 lat był już doświadczonym aktorem wodewilowym
-W filmie występował od 1917
-Wyróżniał się niezmiennie "kamiennym" wyrazem twarzy, nigdy - niezależnie od okoliczności - nie uśmiechając się.
-Precyzyjnie dopracowywał gagi, posługiwał się humorem sytuacyjnym walcząc z przeciwnikami, maszynerią, żywiołami
-Typ bohatera stworzonego przez Keatona określa powaga i wytrwałość, z jaką stawia czoła spadającym na niego sytuacjom, z reguły zupełnie nieoczekiwanym
-W latach 20, na które przypadają szczytowe jego osiągnięcia, tworzył filmy o satyrycznym wydźwięku, ośmieszające:
vendettę (Rozkosze gościnności, 1923)
obyczaje i styl życia finansjery amerykańskiej (Marynarz na dnie morza, 1924)
-Lata 30. były zmierzchem jego popularności
-Wraz z nadejściem epoki dźwiękowej, zrezygnował z reżyserii i próbował jako aktor dostosować się do nowych warunków. Stał się jednak odtwórcą epizodów..
- W 1960 roku Buster Keaton został wyróżniony honorową nagrodą Akademii za unikalny talent, który przyniósł wiele niezapomnianych filmów na ekrany
- Filmy:
Strach na wróble (1920)
Więzień nr 13 (1920)
Trzy wieki (1923)
Rozkosze gościnności (1923)
Sherlock Junior (1924)
Nawigator (1924)
Seven Chances (1925)
Na zachód (1925)
Buster bokserem(1926)
Generał (1927)
The Gold Ghost (1934)
Tars and Stripes (1935)
Grand Slam Opera (1936)
Streamlined Swing (1938)
Life in Sometown (1938)
STRACH NA WRÓBLE:
TRZY EPOKI:
NAWIGATOR (MARYNARZ NA DNIE MORZA):
BUSTER BOKSEREM:
GENERAŁ:
Rok produkcji: 1926
Obsada: Buster Keaton(Johnnie Gray), Marion Mack(Annabelle Lee), Richard Allen(Syn), Charles Smith(Pan Lee)
-Rok 1863. Wojna secesyjna. Johnnie Gray jest mieszkańcem Południa i maszynistą kolejowym. Prowadzi lokomotywę "Generał". Chce wziąć udział w wojnie, ale nie zostaje przyjęty do wojska, gdyż jego zawód jest przydatny dla zaplecza. Niestety jego narzeczona Marty traktuje go jak tchórza, gdyż narzeczony nie walczy na froncie. Niespodziewanie pociąg Johnniego, w którym przypadkowo znajduje się Mary, porywają dywersanci z Północy i bohater rzuca się w pogoń za swoją lokomotywą. Dywersanci przy pomocy różnych sposobów starają się zablokować tory, ale Johnnie zwycięsko pokonuje wszystkie przeszkody Niepostrzeżenie dla siebie przekracza linię frontu i nagle znajduje się na tyłach wroga W poszukiwaniu żywności trafia do siedziby wrogiego sztabu. Z ukrycia dowiaduje się o planie wysłania "jego" pociągu z zaopatrzeniem dla wojsk nieprzyjaciela. Udaje mu się uwolnić narzeczoną, znajdującą się w sąsiednim pokoju. Następnego dnia wraz z Mary porywa "Generała". Nieprzyjaciele ruszają za nimi w pościg. Narzeczeni w ucieczce tarasują za sobą tory. Johnnie bardzo sprytnie unieruchamia dźwignię nastawczą, co utrudnia pogoń, a wreszcie podpala za sobą most, po którym miał przejechać pociąg z zaopatrzeniem. W końcu udaje mu się szczęśliwie powrócić do rodzinnego miasteczka. W finale filmu zostaje uznany za bohatera wojennego.
-Akcja zbudowana jest symetrycznie wokół pościgu na szynach
-Klasyczne dzieło Bustera Keatona
-Traktat o kondycji ludzkiej
Harold Lloyd:
-1893-1971
-Kultowy amerykański aktor filmowy, obok Charliego Chaplina i Bustera Keatona trzeci z wielkich przedstawicieli komedii slapstickowej.
-Aktor, komik, w przeciwieństwie do Chaplina i Keatona nie zajmował się ani reżyserią ani pisaniem scenariuszy.
-W 1913 roku trafił do kina.
-Krótko należał do tzw. "stajni" talentów Macka Sennetta, potem wcielał się w postać "pracusia Williego".
-Przełom w jego karierze aktorskiej nastąpił dopiero po roli niezdarnego, ale osiągającego sukcesy faceta z małego miasteczka, noszącego kapelusz i rogowe okulary.
-Bohater Lloyda:
Uprzejmy, ufny i pogodny Amerykanin
Ustawicznie walczy z materią
Zawsze wychodzi cudem cało z opresji
-W sumie wystąpił w ok. 300 filmów.
-Tajemnica jego humoru tkwi w zawrotnym tempie podawania widzom gagów
-Od połowy lat 20-tych często był producentem swych filmów.
-Najlepsze filmy powstały w latach 1922- 1928:
Jeszcze wyżej (1923)
Niech żyje sport (1925)
The Kid Brother (1927)
-W latach 30. utrzymał swą pozycję grając w filmach:
Kinomaniak (1932)
Koci pazur (1934)
Mleczna droga (1936)
-Ostatni raz wystąpił przed kamerą w 1947.
-W 1952 r. otrzymał Oscara
JESZCZE WYŻEJ (SAFETY LAST):
NIECH ŻYJE SPORT:
Stan Laurel (Flap):
-1890-1965
-Właściwie Arthur Stanley Jefferson
-Amerykański aktor filmowy angielskiego pochodzenia.
-Wraz z Olivierem Hardym stworzył najbardziej popularny tandem komediowy w dziejach kina, znany pod pseudonimami Flipa i Flapa
-Debiutował w zespole musicalowym F. Karno, będąc dublerem Charliego Chaplina.
-W czasie pobytu w Ameryce w 1917 roku opuścił zespół i związał się z filmem
-Początkowo występował indywidualnie, od 1927 roku w towarzystwie Hardy'ego.
-Na ekranie Flip był osobowością pozornie słabszą, głupkowatą, podporządkowującą się decyzjom Flapa, w rzeczywistości Laurel dominował przy realizacji filmów, dostarczając pomysłów inscenizacyjnych, obmyślając gagi, a nawet przejmując reżyserię.
-Był jedną z czołowych postaci światowej burleski, wyróżniając się talentem komediowym.
-W 1960 otrzymał Oscara za twórczy wkład w rozwój komedii filmowej
Oliver Hardy (Flip):
-1892-1957
-Amerykański aktor filmowy.
-Wraz ze Stanem Laurelem tworzyli w okresie międzywojennym najbardziej popularną parę komików - Flipa i Flapa
-W konserwatorium uczył się śpiewu (jako tenor)
-Studiował prawo.
-Zaczynał od występów w popularnych musicalach, głównie w komediowych skeczach.
-W 1910 otworzył kino
-Od 1913 występował jako statysta w filmach przygodowych.
-W latach1918-1925 był aktorem i reżyserem krótkometrażówek z L. Semonem (westerny i komedie).
-W 1926 przeszedł do H. Roacha, gdzie powstał tandem Flip i Flap
Wspólnie zrealizowali ok. 100 filmów krótko- i pełnometrażowych. Ważniejsze z nich:
Włóż spodnie Filipie (1927)
Od zupy do deseru (1927)
Błękitny chłopiec (1929)
Ostatni akord (1928)
Bitwa stuleci (1928)
Schowajcie swoje smutki (1932)
Pianola (1932)
Nocny patrol (1933)
Brat diabła (1933)
Byli sobie dwaj hultaje (1934)
Indyjscy piechurzy (1935)
Cygańskie dziewczę (1936)
Kochana rodzinka (1936)
Jej obrońcy (1937)
Alpejskie osły (1938)
Kapuściane łby (1938)
Flip i Flap w Legii Cudzoziemskiej (1939)
Wilki morskie (1940)
Nauczyciele tańca (1943)
Flip i Flap na bezludnej wyspie (1951, we Francji)
-Przed połączeniem z Stanem Laurelem, Hardy wystąpił w ok. 200 filmach krótkometrażowych
-Potem samodzielnie w filmach:
Zenobia (1939)
The Fighting Kentuckien (1949)
Riding High (1950)
FLIP I FLAP:
-W Stanach Zjednoczonych znani jako Laurel and Hardy, w innych krajach pod pseudonimami, np. w Polsce znani jako Flip i Flap, w Niemczech — jako Dick und Doof
-Ich slapstickowe komedie, wykorzystujące kontrast postur i charakterów partnerów, odwoływały się do najprostszych uczuć i bawiły społeczeństwo amerykańskie
-Dwie zupełnie przeciwstawne osobowości, których już zewnętrzny kontrast budzi śmiech
Flip:
drobny
nieśmiały
płaczliwy
swawolny
Flap:
Potężny
Pozornie pewniak
na sytuację bez wyjścia reaguje bezradnym poruszenie brwi
-Bez trudu radzą sobie z dźwiękiem- huczący głos Flapa i piszczący Flipa dodają im komizmu
BITWA STULECIA:
SYNOWIE PUSTYNI :
JEJ OBROŃCY :
FLIP I FLAP W LEGII CUDZOZIEMSKIEJ:
A CHUMP AT OXFORD:
WILKI MORSKIE: