66122 tomI (275)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 277

z zaburzeniami dotyczącymi wysklepienia stopy, czego przykładem może być stopa końsko-szpotawa czy płasko-koślawa (pes eqvino-varus, pes plano-valgus). Obiektywnych miernikiem powyższych informacji są wartości kątów, pod jakimi ustawione są względem siebie sąsiadujące odcinki. Nieraz ocena ta bazuje również na badaniu radiologicznym.

Ryc. 115. Podstawowe nieprawidłowości ustawienia stóp (A - stopa końska, B - piętowa, C - szpotawa, D - koślawa).

W badaniu stopy powszechnie przyjętym sposobem oceny jej wysklepienia jest badanie plantograficzne. Na plantogramie wykreśla się zwykle szereg linii oraz określa rozmaite wskaźniki kątowe i liniowe. W praktyce jednak najczęściej wykreśla się tzw. kąt Ciarce’a (normalnie ok. 42°) lub poddaje cały plantogram ocenie sposobem podanym przez Weisfloga. W przypadku płaskostopia powyższy kąt maleje, a wzrasta liczbowy wskaźnik Weisfloga, odzwierciedlający stosunek części zacienionej plantogramu do całej szerokości stopy, mierzonej na wysokości stępu.