62180 z motylem w tle6

I. Borecka, Z motylem w tle

® wyrażenie słyszanych odgłosów ruchem ciała,

® ułożenie i odtańczenie układu choreograficznego,

® wyrażenie własnych emocji towarzyszących ćwiczeniom.

Następnie ponownie włącza nagranie, ale odtwarza je nieco ciszej i prosi o wykonanie rysunku ilustrującego słyszane odgłosy. Po wykonaniu prac dzieci oglądają rysunki i próbują nadawać im poetyckie tytuły. Zakończenie zajęć:

Odczytanie wiersza Danuty Wawiłow pt. Jak wygląda wiatr lub Wiatr¹.

V. OSWAJAMY SWOJE STRACHY Cele:

- uświadomienie dzieciom rodzajów na co dzień przeżywanych emocji,

- próba zdefiniowania pojęć „strach" i „lęk".

Przebieg zajęć:

1. „Był sobie raz.- odczytanie wiersza Stefek Burczymucha i swobodna rozmowa o tym czym jest strach, lęk, kto się czego boi i obawia.

2. „Namaluj strach" - dzieci starają się namalować farbami plakatowymi na dużych arkuszach papieru obrazy wyrażające strach (lęk), jakiego kiedykolwiek doznały.

3. „Potnij strach na drobne kawałki" - prowadzący tłumaczy dzieciom, że strach jest właściwie zbiorem różnych lęków, które nagromadziły się przez pewien czas i zdołały wniknąć w nasze wnętrze. Ale każdy strach można zrozumieć i pokonać, a jeśli nie jest możliwe pokonanie go, to należy nauczyć się z nim żyć.

VI. UFAM CI Cele:

- budowanie zaufania w grupie,

- budzenie wiary we własne możliwości dzięki współdziałaniu w grupie,

- budzenie twórczej aktywności dzieci,

- stwarzanie okazji do odbierania bodźców w sposób polisensoryczny,

- odreagowanie napięć psychofizycznych.

Przebieg zajęć:

1. „Pokaż swoje imię" - osoba prowadząca prosi dzieci, by wygodnie usiadły w kręgu. Każde z nich wymyśla sobie dowolne imię, które

równocześnie ma być nazwą przedmiotu, a następnie stara się tak pokazać je gestem, by pozostali uczestnicy zabawy odgadli, „kim" lub „czym" jest.

2. „Ślepiec" - uczestnicy dobierają się parami. Jedna osoba zamyka oczy, druga prowadzi ją do pokoju w taki sposób, aby używając do tego rąk, mogła poznać jak najwięcej szczegółów. Po kilku minutach następuje zamiana osób w parach².

3. Wypowiedzi dzieci na temat:

® „Czego najbardziej się obawiałeś?",

• „Dokąd zaprowadził cię twój przewodnik?",

• „Jakich rzeczy dotykałeś?",

• „Czy świat poznawany za pomocą wzroku różni się twoim zdaniem, od tego, którego nie widać?",

® „Co czułeś, kiedy byłeś przewodnikiem?".

Zakończenie zajęć.

VII. BAWIĘ SIĘ I ĆWICZĘ

„Zwierzęta"³

Dzieci dobierają się w zespoły złożone z trzech osób. Prowadząca zajęcia pokazuje, jak dzieci mają stanąć, by udawać („pokazać") różne zwierzęta na przykład słonia (dzieci stojące po bokach rękami formują uszy, a osoba w środku chwyta się palcami za nos), wielbłąda (osoby stojące po bokach opierają się łokciami o plecy osoby stojącej w środku, która kuca), żyrafę (osoby po bokach przyklękają, a osoba w środku podnosi ręce i udaje różki). Osoba prowadząca wypowiada nazwę zwierzęcia, wtedy wszystkie zespoły muszą jak najszybciej przyjąć odpowiednią pozycję.

„Ludzie do ludzi" ⁴

Uczestnicy dobierają się parami. Prowadzący wypowiada hasła: „ręka do ręki", „głowa do głowy", „noga do nogi" itp. Na hasło „ludzie do ludzi" należy zmienić osobę w parze.

D. Wawiłow, Najpiękniejsze wiersze, Wrocław 2000, s. 18; 38.

Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćiuiczeń psychologicznych, red. M. Jachim-ska, Wałbrzych 1994, s. 93. Można również wykorzystać zabawę „ Siatka bezpieczeństwa", opisaną w dalszej części aneksu.

Ćwiczenie to wchodzi w zakres kinezjologii edukacyjnej - wzmacnia umiejętność koncentracji i przyczynia się do poprawy sprawności manualnej.

^a To ćwiczenie ma na celu głównie integrację grupy oraz ćwiczenie koncentracji, szybkości poruszania się. Przyczynia się do rozwoju fizycznego dzieci.