282 (28)

282

///. Stylistyka lingwistyczna

(autonomicznie) wypowiedzenia. Wzmacnia ona spójność całego tekstu lub jcg₀ poszczególnych odcinków.

W analizowanym tekście jest - pomijając naturalnie dwa przytoczenia (jako części składowe wypowiedzeń zestawionych będące tworami intertekstualnymi) - dwanaście (w układzie z podstawami nawiązania) członów nawiązania. Z tego sześć ma funkcję przyłączającą z silniej zaznaczającym się novum (w. 4,6-8,9,10,29,32), np.:

Zrąb tak gładki, że nigdzie nie wścibić paznokcia. (9) (PN)

Postaw sięż teraz w tego lisa położeniu!    (10) (CN)

Również sześć ma funkcję włączającą z wyraźniej zaznaczającym się datum i nmrn (wersy: 11,14,15,16-19,20-22,32), np.:

Postaw sięż teraz w tego lisa położeniu!    (10)    (PN)

Inny zwierz pewno załamałby łapy    (11)    (CN)

I bił się w chrapy,    (12)

Wołając gromu, ażeby go dobił.    (13)

Na opis (dotyczący zjawisk statycznych)²⁵ przypadają cztery człony przyłączające (w. 4-10) i trzy człony włączające (w wersach kończących ten opis - w. 11-15). Podstawą nawiązania dla wypowiedzenia zawartego w wersie 4 jest wypowiedzenie początkowe (w. 1-3), mające formę opowiadania (dotyczy zjawisk dynamicznych)²⁶. W opowiadaniu (w. 16-22) odnoszącym się do zbliżania się akcji do punktu kulminacyjnego są dwa człony włączające. W ten sposób subtelnie oddane zostało ściślejsze zespolenie treści i potęgowanie napięcia. Bezpośrednio przed punktem kulminacyjnym, w punkcie kulminacyjnym i po nim jest na przemian człon przyłączający (w. 29-30), włączający (w. 32) i na koniec człon przyłączający (w. 32-33).

Wzmacniają spójność tekstu takie elementy, jak spójniki, zaimek, np.: Anipomy-ślić... (w. 4), Nasz lis takich głupstw... (w. 14), Bo co też to... (w. 28), /hop... (w. 32).

6. Będąca przedmiotem analizy bajka liczy dziewiętnaście samodzielnych wypowiedzeń (pojedynczych i złożonych), z tego pięć to zdania, osiem - oznajmienia i sześć - kombinacje zdań i oznajmień. Na dziewiętnaście wypowiedzeń składa się czterdzieści sześć wypowiedzeń pojedynczych i składowych, z tego dwadzieścia cztery (52,2%) to zdania pojedyncze i składowe, a dwadzieścia dwa (47,8%) to oznajmienia pojedyncze i składowe. Są w tym dwa samodzielne zdania pojedyncze i trzy zdania złożone (parataksa: 1, hipotaksa: 2). Na osiem samodzielnych oznajmień pięć to oznajmienia pojedyncze, a trzy to oznajmienia złożone (parataksa: 2, hipotaksa: 1). Na sześć konstrukcji zdaniowo-oznajmieniowych cztery to hipotaksa, a dwa - parataksa.

Rozbudowa pozioma (linearna) wypowiedzeń złożonych przedstawia się następująco: w układzie parataktycznym: jedno zdanie składające się z trzech zdań składowych,

²⁵    Opis tu jako, jeden z dwu podstawowych obok -> opowiadania elementów -»narracji” (M. Głowiński, T. Kostkiewiczow a, A. Okopień-Sławińsk a, J. Sławiński. op.cii.s. 358, por. s. 331).

²⁶    Zob. przypis 25.