299 (14)

598 24. Obwody nieliniowe prądu stałego

znajdujemy szereg punktów wyznaczających charakterystykę łączną 3 połączenia szeregowego elementów nieliniowych.

Powyższą metodę można stosować przy większej liczbie elementów nieliniowych połączonych szeregowo, a także w przypadku połączenia szeregowego elementów liniowych i nieliniowych. Gdy w połączeniu występują również elementy liniowe, rysujemy ich charakterystyki w postaci linii prostych przechodzących przez początek układu współrzędnych.

Na podstawie łącznej charakterystyki połączenia szeregowego możemy od razu odczytać prąd / w połączeniu, jeśli znamy napięcie U na jego zaciskach.

Rys. 24.6. Metoda przecięcia charakterystyk w zastosowaniu do połączenia szeregowego dwóch oporników nieliniowych

Gdy dane jest napięcie na zaciskach połączenia szeregowego złożonego z dwóch elementów nieliniowych (lub jednego elementu nieliniowego, a drugiego liniowego), to prąd / w połączeniu oraz napięcia U _x, U₂ na poszczególnych elementach możemy wyznaczyć za pomocą metody przecięcia charakterystyk, przedstawionej na rys. 24.6. W układzie współrzędnych U, I rysujemy charakterystykę elementu /. Wzdłuż osi U odkładamy odcinek 00', odpowiadający podanemu napięciu U. Punkt 0' przyjmujemy jako początek układu współrzędnych U', /', przy czym oś /' tego układu rysujemy równolegle do osi I, a oś V — kierujemy w stronę przeciwną względem osi U. W układzie współrzędnych U', /' rysujemy charakterystykę elementu 2. Rzędna punktu A przecięcia obu charakterystyk jest prądem / w połączeniu. Rzut punktu A na oś U dzieli odcinek 00' = U na dwie części odpowiadające napięciom U_t, U₂ na poszczególnych elementach.

24.3. Równoległe połączenie elementów nieliniowych

Na rysunku 24.7 przedstawione jest połączenie równoległe elementów nieliniowych 1, 2. Napięcie U na wszystkich elementach wchodzących w skład połączenia jest jednakowe, a prąd / ulega rozgałęzieniu, przy czym

/ = /_{1 +} /₂.

Postępując podobnie jak w p. 24.2, możemy wyznaczyć charakterystykę połączenia, zwaną charakterystyką łączną równoległego połączenia, gdy znamy charakterys-

Rys. 24.7. Połączenie równoległe dwóch oporników

nieliniowych

tyki poszczególnych elementów (rys. 24.8). W tym celu na osi U odkładamy odcinek OA = LI i przez punkt A rysujemy prostą p równoległą do osi I. Punkty przecięcia prostej p z charakterystykami elementów /, 2 wyznaczają prądy /,, I₂ płynące w gałęziach połączenia przy napięciu U. Odkładając na prostej p odcinek AB = /, +/₂, wyznaczamy punkt B charakterystyki łącznej. Powtarzając powyższą konstrukcję dla szeregu wartości U, wyznaczamy charakterystykę łączną 3.

Rys. 24.8. Konstrukcja charakterystyki łącznej połączenia równoległego oporników nieliniowych

Rys. 24.9. Metoda przecięcia charakterystyk w zastosowaniu do połączenia równoległego dwóch oporników nieliniowych

Powyższą metodę można stosować przy większej liczbie elementów wchodzących w skład połączenia. Obok elementów nieliniowych w połączeniu mogą również występować elementy liniowe.

Na podstawie charakterystyki połączenia równoległego elementów możemy wyznaczyć napięcie U na połączeniu, gdy znany jest prąd / dopływający do tego połączenia. W przypadku dwóch elementów nieliniowych (lub jednego nieliniowego,

Rys. 24.10. Połączenie szercgowo-równolcglc oporników nieliniowych