44 (171)

I? Sztuka argumentacji - Krzysztof Szymanek, Krzysztof A. Wieczorek, Andrzej S. Wójcik - iLibrary Reader

Strona 44/150

Limit wydruku: 0

K. Sjęmanck. K. A. WKcecrik. A. $. Wójcik. Anulu dt^meautfl    u A*AwA» ursułtoudu. Wjrwuu. 21K0. ISBN S? 01 • I40Ó9 U. O by WN PWN ’IHI>

44^ Podstawowe zagadnienia_

Umiejętność badania takich argumentów ma jednak ogromne znaczenie, jako że są one najczęściej spotykanymi w praktyce.

Celem tego rozdziału jest omówienie zasad oceniania jakości uzasadnienia dostarczanego konkluzji argumentu przez jego przesłanki. Przedstawiamy w kolejnych paragrafach (a) metodę oceny bezpośredniej w-ykorzystującej pojęcie schematu argumentacyjncgo, (b) metodę konstrukcji, (c) metodę krytycznego pytania. Pokazujemy w ten sposób, jak kierować rozumowaniem mającym wyświetlić siłę związku uzasadniającego między przesłankami a konkluzją argumentu. Przedstawione wskazówki nie stanowią jednak kompletnego, uwzględniającego wszystkie możliwe przypadki, przepisu postępowania. Ich rolą jest raczej ukazanie możliwych dróg efektywnego prowadzenia myśli w badaniu siły argumentu.

7.awarte w' tym rozdziale rozważania dotyczą wyłącznie problemu relewancji

związku uzasadniającego pomiędzy przesłankami a konkluzją argumentu. Dlatego dla wygody o wszystkich badanych tu argumentach będziemy zakładać, że są materialnie poprawne (por. rozdział 4).

Zanim przejdziemy do dalszych rozważań, zaznaczmy wyraźnie, że specyfiką omawianych w tym rozdziale argumentów niededukcyjnych jest to. że każdy z. nich daje tylko częściową gwarancję słuszności konkluzji — niewykluczone jest, że konkluzja takiego argumentu jest fałszywa pomimo prawdziwości przesłanek.

§ 2. Schemat argunientacyjny i ocena bezpośrednia

Nasza wiedza dotycząca przedmiotu argumentacji pozwala nam w wielu wypadkach bezpośrednio ustalić wiarygodność konkluzji K w świetle przedstawionych przesłanek np. A. B. C. na tej zasadzie, że przesłanki te opisują jakiś znany nam rodzaj typowej sytuacji, w której z. reguły (prawic zawsze, często, w większości wypadków itp.) ma miejsce K. Tym samym stwierdzenie, źe mają miejsce A oraz B oraz. C, pozwala na mniej lub bardziej wiarygodny domysł, że K — powiemy wówczas, że A, B, C bezjfośrednio uzasadniają K*.

Zwykle aby skonstatować, że A, B. C bezpośrednio uzasadniają K. nie korzystamy z całości informacji zawartej w zdaniach A, B. C. Wystarcza nam najczęściej tylko dostrzeżenie, żc wystąpienie A. B. C wiąże się z wystąpieniem jakichś charakterystycznych, istotnych cech sytuacji, w której zwykle ma miejsce także prawdziwość K. Jeśli więc na podstawie tego, że nasz znajomy Piotr mieszka w Krakowie wnosimy, żc Piotr nie jest rolnikiem, raczej nie korzystamy z informacji, że nasz. znajomy ma na imię akurat Piotr, ani też, że ów Piotr jest naszym znajomym: istotne jest to, żc chodzi o mieszkańca dużego miasta, jakim jest Kraków^r. Do tej właśnie informacji stosujemy naszą wiedzę: mieszkańcy du-

⁸ Pojęcie uprawdopodobnienia bezpośredniego stosujemy też do przypadku, gdy K wynika z A. B. C (por. Dodatek).

12:51

Tj Start    ^ Gra FreeCell #30416    43 - Paint    5^ Itelix iLibrary Reader    §1 Sztuka argumentacji-...