p S$Pj Grupy ryzyka wystąpienia zespołu rozpadu guza
ipanNOtwom
tłżmlitii
Ryzyko małt chtonlaki priawlekłe
Ryzyko duże Rytyko poirsdnlt
chloniak Burkłtti, chtoniak llmfo* DLBCL
blastyczny, B*AU
WBC *100000
Wit WBC *50000, monoblastycmt
CU
IM nowotwory układu krwiotwórczego (CML stptuak) i guzy lite
WBC 50000-100900 WBC 1000*50000
WBC 10000*50000, Isotni* Oudarabin^
szybko prollf«ru|QCt, te spodziewaną gwałtowną odpowiedzią na leczenie
WBC a 50000 WBC <10000 WBC S10 000 pozostali pacjenci
RU-ostta białaczka limfoblastyczna, AMl - ostra białaczka szpikowa, CU - przewlokła białaczka limfocytowa, CMI - przewlekła białaczka szpikowa, jfpfik- nalany chloniak z dułych komórek B. WBC - liczba białych krwinek
H uzasadnione jest podawanie G-CSF w ciągu pierwszych kilku dni od rozpoczęcia leczenia indukcyjnego ostrej białaczki limfoblastycznej 6) G-CSF lub GM-CSF są wskazane w celu mobilizacji komórek macierzystych przed PBSCT oraz przyspieszenia przyjęcia przeszczepu (rozdz. VI.K.3). Podejmując decyzję o profilaktycznym (pierwotnym lub wtórnym) stosowaniu G-CSF lub GM-CSF, należy uwzględnić cel leczenia (wyleczenie lub znaczące wydłużenie życia) i konieczność zachowania intensywności dawkowania leków przeciw nowotworowych. W przypadku chemioterapii paliatywnej zaleca się raczej stosowanie mniej toksycznych schematów chemioterapii lub zumiej -sienie dawki leku przeciw nowotworowego o 25%, albo wydłużenie odstępu między cyklami leczenia.
Zespól rozpadu nowotworu to zagrażający życiu zespól zaburzeń metabolicznych wynikających z szybkiego rozpadu komórek nowotworowych.
Może wystąpić w pierwszych dobach chemioterapii nowotworów cechujących się dużą aktywnością prolitorucyj-ną i dużą chemiowrażliwością, szczególnie chłonie-ka Burkitta i ostrej białaczki limfoblastycznej, rzadziej ostrej białaczki szpikowej (zwłaszcza jeśli w tych białaczkach występuje znaczna leukocytoza), sporadycznie innych nowotworów (np. rak piersi i drobnokomórko-wy rak płuca); grupy ryzyka - tah. X.E.(M. Opisywano także wystąpienie zespołu rozpadu nowotworu u chorych na białaczki lub chłoninki przed wdrożeniom leczenia cytostatycznego (postać spontaniczna).
Nagły rozpad komórek nowotworowych powoduje uwalnianie dużych ilości potasu, puryn pochodzących | kwasów nukleinowych (metabolizowanych w wątrobie do kwasu moczowego)' i fosforanów. Skutkiem jest kwasica metaboliczna, hiperknliemin, hiperurykemin i hiperfosfa-|HH Fosforany wiążą we krwi jony wapnia, co prowadzi
do hipoknlcomii. Dochodzi do wytrącania się kryształów kwasu moczowego (w cewkach nerkowych, cewkach zbiorczych i drogach moczowych) i fosforami wapnia (w cewkach nerkowych i w miąższu nerek), czego skutkiem może być ostra niewydolność nerek,
Zespól rozpadu nowotworu może mieć postać utajoną {labo ratory TLS - 1 ,Tl.S) lub jawną {clinical TLS — CTLS).
I iTLS rozpoznaje się wówczas, gdy wyjściowo występują :2 z następujących kryteriów;
1) hiperurykemin
2) hiperknliemin
3) hiperfosfntemia
4) lupek alce min
albo jeżeli st ężenia w surowicy kwasu moczowego, potasu, fosforanów lub wapnia ulegają zmianie o '25% w okresie .'i dni przed lub do 7 dni po rozpoczęciu chemioterapii.
CTLS rozpoznaje się, jeśli oprócz cech LTLS występuje >1 z następujących powikłań:
1) ostra niewydolność nerek
2) zaburzenia czynności układu krążenia (także arytmie mogące prowadzić do nagłego zgonu)
3) zaburzenia neurologiczne (drgawki).
Wystąpieniem ('TLS są szczególnie zagrożeni chorzy
z niewydolnością nerek występującą już przed zastosowaniem chemioterapii.
1. Przez *2 dni przed chemioterapią należy:
1) podawać allopurynol 600-900 mg/d
2) przetaczać płyny (3 l/m®/24 h 0,9% Na( I) w celu odpowiedniego nawodnienia chorego, tak aby utrzymać diurezę dobową >3 I.
2. W nowotworach układu krwiotwórczego z dużą masą komórek nowotworowych można rozważyć wykonanie leukaferezy.
I. W rozwiniętym TLS należy; l) przetaczać płyny i forsować diurezę diu roty kiom pętlo* wym (up. furosomidom 10 80 mg ł.t*.), tak aby wynosiła >3 1/24 h