DSC01044 (6)

?7v pysiem instytucjonalny Unii Europejskiej

i wewnętrznej, prawa i ekonomii. Trybunał zatrudnia urzędników ze wszystkich państw członkowskich, tak aby zapewnić wśród personelu odpowiednie zróżnicowanie pod względem umiejętności językowych i zawodowych.

Polityka zatrudnienia Trybunału jest zgodna z ogólnymi zasadami i warunkami zatrudnienia instytucji UE, a na personel Trybunału składają się zarówno stali urzędnicy, jak i personel tymczasowy. Otwarte konkursy na stanowiska w Trybunale są organizowane przez Europejskie Biuro Selekcji Kadr (Europcan Persannei Selection Office, EPSO). Trybunał zapewnia ograniczoną liczbę staży trwających od trzech do pięciu miesięcy dla absolwentów wyższych uczelni.

3.2. Sposób działania Trybunału Obrachunkowego i proces decyzyjny

Trybunał Obrachunkowy jest instytucją działającą permanentnie. Przyjmuje się roczne programy prac Trybunału. Posiedzenia są zwoływane przez Przewodniczącego. Dodatkowe spotkania mogą mieć miejsce na wniosek członków Trybunału. Kworum wymaganym na spotkaniach jest */» członków. Trybunał Obrachunkowy przyjmuje specjalne reguły określające sposób dokonywania kontroli Standardy i Strategie Kontroli Trybunału zostały’ przyjęte w 1998 roku, a następnie zmienione w 2001 zgodnie z zasadami najlepszych praktyk międzynarodowych, tj. Standardów Kontroli wydanych przez Międzynarodową Organizację Najwyższych Organów Kontroli (International Organizat ion of Supremo Audit institutions, INTOSAI) oraz Międzynarodowych Standardów Kontroli opracowanych przez Międzynarodowy Komitet ds. Standardów Kontroli, działający w ramach Międzynarodowej Federacji Księgowych (International Federationoł Accountjnts. IFAC). Zostały one jednak dostosowane do szczególnego charakteru zadań i obowiązków Trybunału, określonych w traktacie i Rozporządzeniu Finansowym, a także specyfiki Wspólnoty Europejskiej. Standardy i strategie te będą w przyszłości zmieniane i uaktualniane w miarę dokonywania zmian w standardach kontroli, mających zastosowanie zarówno wobec sektora prywatnego, jak i publicznego, wynikających z bieżącej współpracy wymienionych powyżej międzynarodowych organizacji kontroli. Praca TO opiera się na podejściu kolegialnym, jednak wcześniej sprawy* omawiane są w grupach sprawujących kontrolę. Zanim jakaś kwestia zostanie przedstawiona na plenum, odbywają się dwa czytania w grupie.

Sprawozdania i opinie przyjmowane są większością głosów (art. 248 TWE oraz art 21 i 22 Regulaminu). W sytuacji równego rozłożenia głosów decyduje głos Przewodniczącego. Jeżeli dokument zyskał wcześniej aprobatę co najmniej '/» członków odpowiedniej Grupy Kontroli lub Komitetu Administracyjnego

Trybunał Obrachunkowy I

Trybunału, decyzja może być podjęta bez dyskusji na plenum. Taki sposób podejmowania decyzji został wprowadzony w 2004 roku'.

Rodzaje dokumentów przygotowywanych przez Trybunał Obrachunkowy;

•    opinie: przyjmowane przed przyjęciem rozporządzeń finansowych oraz rozporządzeń z zakresu walki z nadużyciami; wydawane są na wniosek każdej z instytucji UE;

■ sprawozdania roczne, oceniają wykonanie budżetu w danym roku budżetowym;

•    specjalne sprawozdanie roczne; dotyczą wybranych organów;

•    sprawozdania specjalne: poświęcane danemu sektorowi*.

Obrady prowadzone są w języku angielskim, niemieckim lub francuskim. l>o-kumenty, po zatwierdzeniu, są przekładane na wszystkie języki urzędowy.

Każda kontrola obejmuje trzy etapy: planowanie, badanie ora z sprawozdanie*. Trybunał planuje swoją pracę w cyklu wieloletnim i rocznym. Plan wieloletni pozwala opracować i korygować strategię Trybunału. Plan roczny określa poszczególne zadania do wykonania w danym roku.

W przypadku wybranych kontroli prace rozpoczynają się od wstępnej analizy, która ma ocenić, czy należy przeprowadzić szczegółową kontrolę, jaki będzie jej spodziewany efekt i czy zostanie przeprowadzona najniższym kosztem. Podczas tego etapu kontrolerzy zbierają i analizują dane i Komisji Europejskiej oraz państw członkowskich i administracji państw korzystających z pomocy (IB, przygotowując ogólny plan głównych systemów zarządzania I kontroli wewnętrznej Kontrolerzy dokonują szczegółowej oceny ryzyka oraz identyfikują źródła potencjalnych dowodów kontroli. Informacje te pomagają kontrolerom określić ogólne i szczegółowe cele kontroli oraz rodzaj i zakres szczegółowego badania koniecznego do ich osiągnięcia. Cele kontroli dokładnie określają, co kontrola ma osiągnąć lub na jakie pytania ma odpowiedzieć. Sprawozdanie z analizy wstępnej zawiera ocenę spodziewanego efektu szczegółowej kontroli oraz jej ogólny koszt. Kontrolerzy przygotowują ogólny program kontroli (Audit Planning Memorandum, A-FM) dla każdej kontroli, którą zamierzają przeprowadzić. Program ten określa zakres kontroli, podejście do kontrolowanej sytuacji i danych oraz. cele kontroli. Określa on również, jak zmaksymalizować jakość kontroli przy mini aulizacji jej kosztów. Zawiera szczegóły dotyczące zasobów ludzkich oraz innych zasobów potrzebnych do wykonania zadania oraz praktyczne informacje kraje.

’ Ibidem, >. 319.

* A. Łazowski (md). Unia Euraptjfhi. Prawo iiuifiiitjoMlHr I gotpalorru, op ’ OprzGomuuc własne oz podstawie bttyJ/nAxvrupa*ajptrmuuaaliaA>l.pmi'ćuir UiAn.il bili