DSC08780 (5)

200 WlOlETA WENERSKA

i wpisane jest w porządek transgresywnego sacrum, transgresji jako takiej¹⁰². Pożeranie oznacza wyłączenie z ludzkiej czasoprzestrzeni, inkorporację znoszącą granicę między tym, co zewnętrzne a wewnętrzne¹⁰⁹.

Demoniczna femina z baśni Zmorskiego jawi się jako potwór, ucieleśniający wszystko to, co tajemnicze i nieznane, i czego umysł ludzki nie jest w stanie pojąć¹⁰⁴. „Poetyka brzydoty” obecna w jej kreacji staje się widocznym objawem nieczystych sił. Oto fragment, w którym odnajdziemy deskrypcję strzygi: „ujrzał czarną poczwarę, z rozwianym ognistym włosem, krwawe mi oczami i strasznymi kłami”¹⁰⁵. W tym wizerunku demonicznej istoty należy zwrócić uwagę na jej ogniste włosy, które ewokują asocjacje z grzechem, światem podziemnym, szatanem. Ogień jawi się przecież jako żywioł niszczycielski, symbolizujący piekło, kojarzący się z destrukcyjną siłą, przywołujący obraz chaosu i zniszczenia wszelkich form. Natomiast ognistość należy do rozpowszechnionych cech demonów¹⁰⁶. Wedle powszechnego wyobrażenia strzygi wyróżniają się także czerwonymi oczami¹⁰¹. Czerwone oczy przypisuje się również wiedźmom, czartom i upiorom¹⁰⁸. Krwawe oczy królewny strzygi mają potwierdzać jej destrukcyjne zamiary. Natomiast kły budzą skojarzenia z unicestwieniem, okrucieństwem, agresywnością. Strzyga miota też ogniem, co przypomina mitologiczne monstrum; Chimerę. Ów krwiożerczy potwór stanowił kontaminację lwa z kozłem i wężem, lew zionął ogniem.

Strzyga z baśni Zmorskiego wiąże się z przestrzenią kościoła, a to pozostaje w zgodzie z duchem ludowych wyobrażeń. Wedle

¹⁰²    Por. P. Kowalski, Zwierzoczłekoupiory wampiry...»s. 35.

¹⁰³    Ibidem, s. 37.

¹⁰⁴    Por. M. Battistini, Symbole i alegorie, przeł. K. Dyjas, Warszawa 2005, s. 160.

¹⁰⁵    R. Zmorski, Strzyga...»s. 116.

¹⁰⁶    Zob. K. Moszyński, Kultura ludowa    cz. 1, s. 606.

¹⁰⁷    Por. C. Lecouteux, Tajemnicza histor^^^^^^^b-t s. 79.

¹⁰⁸    Por. Kultura ludowa Słowian..., s. 609^H