DSC08767 (3)

188 WlOLETA WENERSKA

chłopiec trzymający gromnicę. Gromnica koduje skojarzenia tana-tyczne, używana jest podczas modłów za konającego, któremu wkłada się ją w rękę. Zarówno kapłan, jak i chłopiec widzą postać w złocistej sukni, towarzyszącą zmarłemu rybakowi. Dopiero spełnienie przez księdza gestu antydemonicznego, wykonanie znaku krzyża, sprawia, że demoniczna femina znika. Warto podkreślić, iż to właśnie kapłan zauważa na skroni rybaka „znak drobny jakby od ukłucia szpilki maleńkiej”⁴⁷. Aby do końca utwierdzić się w swych przypuszczeniach, że mężczyznę odwiedzała wampirzyca, udaje się na zamek, żeby z kapelanem i innym ludźmi sprawdzić, czy księżniczka jest w swym grobie: „ujrzeli w kryształowej trumnie piękną księżniczkę, świeżą, jakby snem najrozkoszniejszym zasnęła, a tylko na jej ustach, niby koralu ziarno, maleńka jeszcze kropla krwi świeciła”⁴⁸. Dobrze zaś zachowane świeże ciało, czerwone wargi, zwłaszcza krew ukazująca się na ustach były niechybnym dowodem wampiryzmu⁴⁹.

Rybak świadomie poddaje się urokowi „pięknej zmarłej”. A miłość staje się jedyną motywacją jego postępowania. Mężczyzna w uczuciu do kobiety-wampira dostrzega wartość absolutną. Miłość w pojęciu rybaka jest wartością ważniejszą niż życie, jeśli ma być ono nieszczęśliwe i pozbawione uczucia. Należy zauważyć, że miłość w epoce romantyzmu jawiła się jako stan wyjątkowy i natchniony. Dlatego nie dziwi to, iż mężczyzna dobrowolnie zgadza się na destrukcję, która jest przecież konsekwencją uczucia do wampirzycy. Popełnia grzech w imię szczęścia, ale z drugiej strony jego szczęście jest pozorne, bo baśniowa narracja podważa wiarę czytelnika w miłość księżniczki⁵⁰.

⁴⁷    N. Żmichowska, Poganka, Kraków 2003, s. 100.

⁴⁸    Ibidem.

⁴⁹    Por. J. Collin de Plancy, Słownik wiedzy tajemnej..., s. 192.

⁵⁰    Por. M. Woźniakiewicz-Dziadosz, Między buntem a rezygnacją: o powieściach Narcyzy Żmichowskiej, Warszawa 1978, s. 24.