DSC08761 (3)

182 WlOLETA WENERSKA

kiem i promieniuje urodą, choć nieco przygaszoną. Proboszcz poddaje się urokowi wampirzycy kusicielki. Pozwala jej pić swoją krew, gdy czuje się słabo. Dopiero ksiądz Serapion uwalnia Romualda od destrukcyjnego wpływu Klarymondy, bo wie, jak unicestwić wampirzycę. Kiedy pokropił ją wodą święconą, ona rozpadła się w proch. Woda święcona wpisywała się wszakże w repertuar akcesoriów antydemonicznych²⁹. Trzeba zaznaczyć, iż wampiry unieszkodliwiano w różny sposób. Niekiedy odkopując ciało demonicznych istot, przebijano je jednym ciosem włóczni, szpady, innym zaś razem wbijano im w serce osikowy kołek. Niejednokrotnie ucinano im głowę albo wyrywano serce, albo wbijano na pal. Jednym ze sposobów zabicia wampira było też wystawienie go na promienie słoneczne lub przebicie mu serca zaostrzonym krucyfiksem³⁰. Czasami zaś wystarczyło strzelić do niego srebrną kulą³¹. Utwór Panna młoda z krainy snów kończy się pouczeniem, wyrażającym lęk przed złowrogą mocą płci żeńskiej. Warto podkreślić, iż mężczyźni kojarzyli kobietę z chaosem, uważając, że jest amoralnym i panseksualnym wampirem, pochłaniającym wszystko, co się wokół niej znajduje³². Dlatego można w tym miejscu odwołać się do słów autora Strachu w kulturze Zachodu'. „Kobieta to zło wspaniałe, to rozkosz złowroga, jadowita i zwodnicza”³³.

Przywołane kobiety-wampirzyce epatują powabem zniewalającym mężczyzn i czynią z niego rudymentarny składnik swego siu generis rytuału kuszenia. Obezwładniając mężczyzn swym urzekającym wyglądem, ucieleśniają czar „pięknych zmarłych”. Należy jednak pamiętać o tym, że kobieta-wampir z jednej strony jest demo-

pff

pii

Mjias

fcsplS

fai Zuzam

B ksz

fetzw, I

■Si

foówczesj

mdlaszli

fckapi!

literaci [%), F pica³³. ISiskicI piowska

łVn₈

Ni

²⁹    Por. M. Janion, Wampir..., s. 140.    19

³⁰    Por. K. McLeish, Leksykon mitów i legend..., s. 621.

³¹    Por. B. Innes, Granice śmierci, przeł. M. Be macki, E. Krzak-Cwiertnia, Warszawa 1999, s. 158.

³²    Por. O. Weininger, Płeć i charakter..., s. 14.

³³    J. Dclumeau, Strach w kulturze Zachodu..., s. 290.

IW