DSC09273

Zolla Jactikowicz

Skuteczny system wynagradz.

ani. _w

Nenio

Przykład szczeblowej tabeli plac

Kategoria zaszerego wania		Szczeble stawek plac
	I	n	III
n	380	400	—• *
ni	420	450
IV	480	510
V	540	570
VI	610	640	670
VII	700	730	760
vm	800	840	880
IX	920	960	1000
X	1040	1080	1120
XI	1160	1200	1240
xn	1280	1320	1360
xm	1400	1440	1480
XIV	1530	1580	1630
XV	1680	1730	1780
XVI	1840	1900	1960
XVII	2030	2100	2170

Stosowanie szczeblowej tabeli płac wymaga przestrzegania pewnych reguł, które zostały uwzględnione w podanej tabeli, a mianowicie:

•    rozpiętość stawek poszczególnych szczebli tabeli powinna być znacząca kwotowo. Z tego względu w niższych kategoriach zaszeregowali, przy niższych stawkach, stosuje się mniejszą liczbę szczebli;

•    stawki płac pomiędzy szczeblami powinny być wyraźnie zróżnicowane, nie należy więc stosować dużej liczby szczebli w poszczególnych kategoriach;

■ różnice stawek płac pomiędzy szczeblami w wyższych kategoriach zaszeregowania powinny być kwotowo wyższe aniżeli w niższych kategoriach zaszeregowania.

Nie prezentujemy przykładowej tabeli szczeblowej ze stawkami zazębiającymi się pomiędzy kolejnymi kategoriami zaszeregowania, ponieważ nie rekomendujemy tego rozwiązania.

4.6. Tabele płac powiązane z wartościowaniem pracy

Taryfikator kwalifikacyjny zbudowany na podstawie analilyczno-punktowej metody wartościowania pracy pozwala na prawidłowe zaszeregowanie konkretnych stanowisk pracy do poszczególnych kategorii, ale nic zawiera stawek płac. Pomiędzy zaszeregowaniem pracy do odpowiedniej kategorii taryfikatora kwalifikacyjnego, a jej opłacaniem jest jeszcze duży obszar możliwych rozwiązań. Zależnie od przyjętych ustaleń stawki płac będą sprzyjały właściwemu opłacaniu pracy lub przeciwnie - mogą powodować wypaczanie relacji wynagrodzeń.

Niektóre przedsiębiorstwa stosują wartościowanie pracy tylko do budowy taryfikatora kwalifikacyjnego, ale tabelę płac ustalają metodą tradycyjną. Jednak pełne wykorzystanie wartościowania pracy polega na ustalaniu płac na podstawie wartości i liczby punktów.

Tabele płac powiązane z wartościowaniem pracy mogą być obliczane w dwojaki sposób, zależnie od wyboru danego rozwiązania przez firmę.

Wariant pierwszy

Stawki w tabeli płac ustala się według wzoru:

Stawka płac = liczba punktów x wartość punktu

Wariant drugi

Stawki w tabeli płac ustala się według wzoru:

Stawka płac = liczba punktów x wartość punktów + stały składnik

Wariant pierwszy stanowi proste obliczenie stawek płac i sposób jego liczenia, jak się wydaje, nie wymaga wyjaśnienia. Może jednak powstać sytuacja, że tak obliczona stawka pierwszej kategorii jest zbyt niska wobec urzędowego najniższego wynagrodzenia. Dlatego opracowano wariant drugi, który przewidziany jest dla przedsiębiorstw o niższych przeciętnych placach, jeśli ze względu na ograniczone środki finansowe nie mogą one zapewnić wysokich rozpiętości płac lub uważają, że w ich firmie bardziej odpowiednia jest umiarkowana rozpiętość płac. Wówczas zastosowanie stałego składnika stawki płac, którego wysokość ustalana jest swobodnie przez firmę, pozwala w bardziej elastyczny sposób kształtować tabele plac. Głównym celem stałego składnika płac jest zapewnienie właściwego poziomu najniższych stawek plac i umożliwienie ich podwyższania przy kolejnej podwyżce najniższego wynagrodzenia bez burzenia całej tabeli plac.