DSCN6038 (3)

DSCN6038 (3)



o


10m

Ryc. Ii5. Trebdć. Kościół Św. Prokopa (ok. H260)    — plan (Wg

G. Dęto do) Skala ok. 1:400

Parlirerem, zwanym Brynner, z Legnicy. Dokumenty praskie, jako sumaryczne rozliczenia z wypłat dla rzemieślników budowlanych zawierają ledwie minimum informacji, tj. imię Klausa, kamieniarza wynagrodzonego za prace przy katedrze Sw. Wita w 1374 r.44. Data tej notatki nie stoi w sprzeczności z danymi archiwalnymi z Legnicy, przeciwnie — uzupełnia je w tym sensie, że może hipotetycznie wyjaśnić, gdzie kształcił się Brynner zanim stał się specjalistą trudnej sztuki wznoszenia sklepień i twórcą tak stosunkowo wczesnych sieci żebrowych w Legnicy i Środzie Śląskiej.

O kolejach życia i działalności Klausa Bryn-nera nie sposób na razie ustalić nic więcej. Czy w Legnicy powstały pierwsze samodzielne jego prace, czy może poprzedziły je jakieś inne, w Czechach lub na Śląsku? Gdzie przebywał i jakie budowle wznosił w latach 1384—1385, kiedy wyjątkowo nie wspominają go akta miejskie Legnicy, a w sprawach sądowych seprezentuje go żona? Jakie były dalsze losy naszego architekta po roku 1390, to jest po ostatniej wzmiance w dokumentach legnickich? Te pytania muszą pozostać otwarte, miejmy nadzieję, że nie na zawsze, istnieje bowiem szansa odkrycia w źródłach pisanych czeskich lub śląskich dalszych wiadomości o Brynnerze. Znacznie mniej można oczekiwać w tej mierze od dalszych badań ówczesnych dzieł architektury. Jedyną bowiem uchwytną cechą twórczości Klausa Brynnera jest charakterystyczna forma sklepień, podobnych zaś rozwiązań z okresu, w którym mógł żyć i działać ten budowniczy nie znamy — poza trzema tu rozpatrywanymi budowlami — i na odkrycia w tym zakresie raczej już liczyć nie można.

Pozostaje do rozpatrzenia możliwość atrybu-owania architektowi legnickiemu trzeciego z analizowanych tu przykładów — sklepień sieciowych w kościele dominikanów krakowskich. Bilans argumentów „za” i „przeciw” przedstawia się następująco. Przyjmowana powszechnie data powstania tych sklepień w pierwszych latach XV w. (przed 1408 r.)45 mieści się w hipotetycznych datach życia Brynnera. Fakt, iż sklepienia w krakowskim kościele są obok legnickich i średzkich jedynymi tego typu do ok. 1440 r., w granicach Śląska, Małopolski i Czech, skłaniałby również do uznania ich za dzieło tego samego architekta. Istnieje wreszcie w interesującym nas okresie przykład bezpośrednich związków Legnicy, a nawet samego kościoła SŚ. Piotra i Pawła, z Krakowem — jest nim działalność mistrza Konrada z Krakowa. Dru-

Ryc 16. York. Katedra — plan południowego ramienia transeptu, 1345—1370. (Wg G. De hi o) Skala ok. 1: 400

44 J. Neuwdrth, ox\, 6. 139—141. H Por. przypis 11.

15


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSCN6029 Ryc. 3. Środa Śląska. Prezbiterium kościoła Św. Andrzeja (ok. 1390) — plan. Skala ok. 1:400
DSCN6019 lica cegieł siatką nacięć, spotykanej
DSCN6020 (2) Ryc. 36. Wrocław. Kościół św. Macieja — fragment wnętrza z profilami malowanymi czerwon
i 2 Wilno Kościół św. Anny (Rys. M. Reiss, 1985, wg J Sas-Zubrzycki, „Skarby architektury w Polsce&q
DSCN6027 Rjc. L Legnica. Kościół S5. Piotra i Pawła (ok. 1328—1390) — plan. (Wg H. Zieglera) Skala
DSCN6037 (2) Ryc. 13. Piotr Parter. Projekt baldachimu nagrobka (ok. 1970—1880) — plan. (Wg O. Kletz
S5000300 319 WYNIKI BADAN W WIEUfcZCE Ryc. 1. Wieliczka, pow. Kraków, stan. 1. Zarys fundamentów koś
DSCN5999 (2) czerwonym i białymi spo»- nuni I , j i Ryc. 7. Wrocław. Kościół św. Wojciecha — iragnef
DSCN6001 (2) Eyc. 12. Wrocław. Kościół św. Wincentego — fragment ściany prezbiterium z dwubarwmie ma
DSCN6007 Ryc. 21. Wrocław. Kościół N.P. Marii — fragment łęku między nawo we go. Widoczne tynki pier
DSCN6015 Ryc. 2®. Wrocław. Kościół Bożego Ciała — fragment wnętrza po odbudowie powojennej. żebra sk
DSCN6031 (2) ■JF1 ■STT     i Ryc. 6. , Kraków. Preeibiteriuim kościoła dominikanó
DSCN6035 (2) Ryc. 9. Angers. Wnętrze kościoła Toussaint, rysunek z XVIII w. (Wg A. Mu aa a ta) też j
DSCN6036 (2) Ryc. 14, Śt. Gennai<n-sur-Vienne. Prezbiterium kościoła (2. poł. XIII w.) — plan. (W
DSCN6040 (3) Ryc. (18. Legnica. Kościół NP Marii — fragment skle" (pienia kaplicy cechowej (1-4
DSCN6846 (4) Ryc. 8. Kraków. Kościół św. Wojciecha — fragment muru romańskiego. Przykład układu kost

więcej podobnych podstron