DSCN6513 (Kopiowanie)

. iY^hi.1 minia klot iywyoli i ich klasyfikacja

linia nnbocznn

naskórek nabłonek

223

Ryc. 7.-153. A - okolice ciała ryby koslnoszkicletowcj (okonia); B - budowa mikroskopowa linii naboczncj (DL).

[Carcharias glaucus) i rekin miot (Sphyrna zygaena), którego głowa jest spłaszczona i rozciągnięta na boki w kształt trzonu młotka, po bokach którego znajdują się oczy. Płaszczki (raje) mają ciało silnie spłaszczone grzbieto-brzuszn ic; ich płetwy piersiowe są wysunięte ku przodowi, a płetwy grzbietowe przesunięte na ogon. tak iż ich ruchy powodują, że płaszczka płynie “lotem ślizgowym”. Poruszają się zresztą niezbyt często, przebywając przeważnie na dnie, częściowo zakopane w piasku. Ogon jest wydłużony, płetwa ogonowa szczątkowa i często zaopatrzona w jadowy kolec, służący zwierzęciu do obrony. Żyjąca w Morzu Śródziemnym drętwa elektryczna (Torpedo marmorala) posiada narząd elektryczny, umieszczony między grzbietem a płetwami piersiowymi, a utworzony z przekształconych mięśni o nietypowej budowie połączeń (synaps) ncrwowo-mięśniowych. Narząd ten generuje prąd o napięciu do 600 V, co służy drętwie zarówno do obrony przed napastnikami, jak i do ogłuszania zdobyczy. Gwałtowne wyładowanie elektryczne w wodzie może być groźne nawet dla życia człowieka, choć trzeba przyznać, że już starożytni Grecy stosowali czasem drętwę (a właściwie generowane przez nią elektrowstrząsy) do leczenia niektórych chorób. Do płaszczek też zaliczana jest ryba piła (Pristispristisj, której ciało przypomina trochę kształtem rekina, a trochę płaszczkę, zaś głowa z przodu wyciągnięta jest w “piłę” - płaską taśmę z ząbkami po obu brzegach. Zwierzę to osiąga do 9 m długości i żywi się głównie drobnymi rybami.

zkolrij*¹**'

Ryc. 7-154. Szkielet ryty koslnoszkicletowcj (okonia) (DL).

kości

pfetwa

ogonowa

kośC

koić

zębowa

«egi

<osc

odbytowa

kość ™ stawowa kwadratowa

skrzelowego

Rvbv kostnnsźkleletowe (Teleosiei) stanowią dziś najważniejszą i najliczebniejszą w gatunki gromadę ryb. Podobnie jak spodouste. powstały z tarczowców w wodach słodkich i wtórnie opanowały oceany (porów, też rozdz. 2.2.2.2.). Współczesne kostnoszkieletowc wyodrębniły się w mczozoiku Zkostnopromienłstych (Aclinopieripi), dlatego też w wielu systematykach za gromadę uważa się łuMnopromieniste, a koslnoszkicletowe traktuje się jak podgromadę. przeciwstawiając im ryby o cechach wspólnych dla ehrzęstnoszkieletowych i kostnoszkieletowych. Takie wspólne cechy mają kMiolutkif (Choiu/tmleO, do których zaliczamy m. in. jesiotry. Spośród 18 gatunków josiotrowatych t^mei znana jest hiołudia (1/u.ui liuso), żyjąca w Morzu Czarnym i Kaspijskim. Jest to jcdiu

kość

międzyszczękowa