DSCN4782 (2)

68 TYmłycja antyku rhrmśeitfmittktąmk

68 TYmłycja antyku rhrmśeitfmittktąmk

dnictwa obecna była w tradycji chrześcijańskiej od

Przypomnijmy tu więc jedynie, że idea maryjnego ^ I

wieków, najstarszym zaś jej poświadczeniem jest a_t^_{| t|} papirusu z III w., zawierający grecki tekst modlitwy \ obronę (dosłownie: „Pod Twoje miłosierdzie uciekamy^

ryjczyk¹⁶, zaś doktrynalne podstawy kultu maryjnego

| Bogarodzico...”)¹⁶. „Po Pośredniku Chrystusie. PośredmJ? całego świata” nazwał Maryję jeszcze w IV w. św. Efi^iSy

rzył obradujący w r 431 Sobór Efeski¹⁷.

O wiele mniej oczywista wydaje się pośredniczą roli j Chrzciciela jako najwyższego po Matce Bożej orędownika kości. Pisano zresztą na ten temat nieporównanie mniej, tą z reguły przy okazji interpretacji przedstawień Deestt czasem, jak już wspomnieliśmy, idea pośredniczenia pomiędzy Chrystusem a ludźmi zakorzeniona jest gtcNfl w Ewangelii: „On sam pójdzie przed Nim w duchu i mocyHBfl sza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposhujj^H

—    do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować PamtjH doskonały” (Łk 1, 17). Stąd chyba przede wszystkim waM się łatwość, z jaką Jan Chrzciciel zajął w świadomości Kokio| ła miejsce obok Maryi jako pośrednik i orędownik: najpia@|^ w roli idącego przed Chrystusem i przygotowującego łwttjH serca na przyjęcie Dobrej Nowiny (idea ewangeliczna) póśjB zaś, po okrzepnięciu kultu świętojańskiego w IV i V w., fil nież jako pośrednik i orędownik wiernych przed Chrystuafl

-    Panem i Sędzią świata.

Ewangeliczny model pośredniczenia Jana pomiędzy (jH stusem a Bożym ludem stał się pierwowzorem dla idei świgj tojańskiego pośrednictwa i orędownictwa w całej historii sM wienia, zarówno w jej aspekcie eklezjalnym, jak jednodH

¹⁶ SWP, s. 326.

¹⁴ Zob. J. Ro#tworow«ki, Poirtdnictka wttyniktch ło.ok, .f*rMglM|lfl wazechny" 1950, nr 9/10, 8.161.

¹¹ Zob. Bnuiariutn fidci. Wybór doktrynalnych oprać. I. Bieda i 8. Głowa, Potnań 1989, * 262-263,