DSCN4752

28 Tradycja antyku chrzrMt/anskirgp i

stało przeświadczenie, że Chrystus ochrzcił swą Matką, Jam Chrzciciela i trzech uczniów: Piotra, Jakuba i Jana¹*.

Zgodnie z tradycją apokryficzną, misję poprzedzania Chry stusa kontynuował Jan także po swej męczeńskiej śmiem, schodząc do piekielnej otchłani i zwiastując przebywąjąepą tam duszom rychłe wyzwolenie. Najbardziej pulamyto w sr* dniowieczu literackim nośnikiem tej tradycji była tzw. Ewo*. gelia Nikodema; w jednej z jej łacińskich wersji z XI11 w. Jaa oznajmia praojcom i prorokom więzionym przez szatana: Ja od Niego otrzymałem odpowiedź, że zstąpi do piekieł”¹*.

O popularności idei Trina Sanctitas w chrześcijaństwie wschodnim, przede wszystkim syryjskim, w okresie VI i VII stulecia świadczy pośrednio fakt, że Chrystus. Maryja i Jaa Chrzciciel są jedynymi postaciami Nowego Testamentu pojawiającymi się w świętej księdze mahometan - Karotue. IV rok znał historię ewangeliczną głównie z przekazów tistąggjjB prawdopodobnie dzięki styczności Arabii z Syną, z której promieniowało wówczas chrześcijaństwo. Sura 19 zawiera mJh parafrazę opisu narodzin Jana Chrzciciela z Ewangelii |M Łukasza²⁰.

Trudno określić precyzyjnie wiek powstania tych utworów apokryficznych, w których pojawia się ukształtowany juz obraz 1 niebiańskiej hierarchii z Trina Sanctitas na czele. Jest tak I np. w eschatologicznym apokryfie O drugim przyjściu C3mH stusa, przypisywanym Palladiosowi Mnichowi, a powstałym pod wyraźnym wpływem mów Efrema Syryjczyka: po tjjflB: szeniu wyroku na Sądzie Ostatecznym sprawiedliwi wchodM^ do raju w następującej kolejności: Bogarodzica, Jan CMI ciel, patriarchowie, apostołowie, święci Nowego Ibstattn i wreszcie wszyscy zbawieni²¹.

¹⁸    Zob. S. Bułgakow, Drug Żcnicha (J 3,28). Opmwoeimmmi pmm Priedtieczi, Paris 1927, s. 106.

¹⁹    ANT. t, 2, fl. 458.

²⁰    Zob. Koran, przał. J. Bielaw*ki, WariMira 1966. a. MM71 TM

²¹    W. Sacharow, Enchaialogicoeskiju socsinieruja i tkasaną/a w śnsm rustkoj piśmiennant i i wlijanije Uh na narodnyjs dmehmtmgfs Miehy, 1