DSCN4748

24 TYadycja antyku chrstśctjamktcga i tnUmmmucm

Świętej: Bogarodzica podczas zwiastowania (Łk 1.30~3l),Jift Chrzciciel zaś podczas teofanii nad Jordanem (J I, 32-36)** Odpowiedź Maryi na słowa anielskiego pozdrowienia w Nazarecie oraz wołanie Jana na pustyni judzkiej to dwa czyste i współbrzmiące „głosy”* które zwiastują początek no* wej ery w dziejach świata - przyjście jego Zbawcy. Tak właśnie odczytuje werset 2, 12 Pieśni nad Pieśniami: „głos synogarlicy już słychać w naszej krainie” jeden z późniejszych jaj komentatorów^{1 2 3 4 5}.

Ewangeliści niejednokrotnie używają w odniesieniu do Jana tych samych wyrażeń i zwrotów, co w stosunku do Jezusa. Narodziny Jana Chrzciciela i Chrystusa zwiastuje ten sam Boski posłaniec, archanioł Gabriel, który poleca Zachariasze* wi i Maryi nadanie ich synom imion wybranych przez Boga (Łk 1,13; 1,31). Obaj też rozpoczynają publiczne nauczanie od! napomnienia: „Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2; 4, 17).

Z Chrystusem i jego Kościołem - Oblubienicą, za któregof figurę uznaje się powszechnie Maryję, łączy Jana mistyczną więzią rola, jaką odegra) w duchowych zaślubinach Boga i człowieka, a w interpretacji mistyki późnośrednło wiecznej także w zaślubinach Chrystusa i Maryi³. Była to rola daMjfl

1

Dodajmy, że w opinii licznych komentatorów ewangelicznej aMHMjj^^H Chrystusa w Jordanie, przed Janem odsłoniła się wówczas także tajem—|g inkarnacji Boga: tak właśnie interpretowane jest rozwiązanie przez SHH rzemyków u sandałów Jezusa, które w nawiązaniu do wersetu psalmu KNH

2

10 mają symbolizować misterium Wcielenia. Zob. np. Anonim. Dt tum, PL 184, 797-798.

3

Angelomus Luxovensis, Enarrationes in Canliea canticorum, PL ltgJ

4

598. Por. późniejszy jeszcze komentarz do tego miejsca autorstwa opala tti-g beronc: „In ipso namque principio evangelicae vocis clamat tortur verhła | moribus, sive ipse Dominus Jesus Christus virgimtatis fikus, «*— genitriz beata virgo Maria, sive praecursor ipsius baatus Joann— BąpflkSjgj (PL 195, 113).

5

Postać Eklezji zaślubionej Chrystusowi w Nowym Jerusaiem MUgg miał z Maryją Rupert z Deuts (1070-1129), później ui m in Hun— z Autun (1090-1156). Zob. A. Bocskowska. TYtumf Lun* i    Ki«M»

1980, s. 12.