DSC25

36 Z. Rozwój fizjografii urbanistycznej

Ryc. 2.1. Koncepcja układu sUukturalnego Wielkiej Warszawy (1935)

Po wykorzystaniu planu rozwoju stolicy, władze miejskie zaleciły sporządzenie szczegółowego opracowania obszaru Warszawy z uwzględnieniem rozpoznania:

-    warunków geologicznych,

-    warunków geologiczno-gruntowych na głębokości 5 m i 10 m, wraz z przekrojami geologicznymi (opracowali je Z. Sujkowski i S.Z. Różycki w 1936 r.),

-    warunków geomorfologicznych,

-    warunków wodnych,

-    warunków klimatycznych (niektórych cech),

-    szaty roślinnej.

Przebadano i scharakteryzowano szczegółowo wymienione komponenty środowiska przyrodniczego, a ich ocenę przedstawiono kompleksowo z ukierunkowaniem na potrzeby sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie warunków przyrodniczych i społeczno-gospodarczych urbaniści opracowali koncepcję rozwoju Warszawy (ryc. 2.1). Obiekt badali, cel i zastosowane w tym opracowaniu metody badali dały podstawę do wyodrębnienia się z geografii fizycznej nowe) specjalności - fizjografii urbanistycznej. Wagę tych badań podkreślał Jan Chmielew-jdd w pracy’ z I93S r„ stwierdzając, że strukturę okręgu warszawskiego kształtują główni* czynniki fizjograficzne.

Wmtimm fenktjtmutw. biuletyn Uibsnlslyczny, 1935, Warszawa.