Dwudziestolecie międzywojenne Jerzy Kwiatkowski (17)

1*11

" drugim - ifc> pł>*M* dc**/!) v:n.i«- »k..\*o<e • tradycjo ludowego ilPlweiwowrcy' luti.m Kr/w.,iło*vW, ,» pr/ix'iwii'i)«iwic do Karolu ^W|U'"^J (UC dla Z.’;•..««,««KV« IliskUW. wskazywał

Zegadłowicz odziewanie, dn

fumn/mu JeM lo -j-oskaiw w pr> um> .* i/tnie. tendencji. kl^ra w nWnorednych f«-niu.h przewijał* *K u    ró/nych wiar poeiyektcn P^,c,v>»«l

pot,.-* > LM dwud/ioiwb P»>»nx irti> jcwc/r do niej niebawem.

‘Iwa l*| h«uc)i do aiirewlcf) l(Unui<iiwdic|.

Rcgiauliil)t/m> lnfl(rtfltf«U odmiana eks|»ics|Oni/.im'

• c/ett pupy Oan-Aj - - przshli/a len kierunek. dow «•*»!**

ZIELONE OKO

,cF

w «*<y« Krakv» 1910.

nu 1 w niejednym punkcie pnuiyl eksperyment re rzadko lub w ogóle nic przekraczanych. (Czy ic. to już inna sprawa. (Kwarta, podlegająca

3. NURT „REWOLUCYJNY”: FUTURYŚCI

Od osoiuctanzmu sk*mandr>*w . cksp«c*jon.M.«v ostro odcina tię fenolu, cjuni/m Mury s,ów . Awangardy Krakowskiej U futuryUów gwahmsnicjs,,. u jujncjnlzoiou — skuteczniej*/) » trwalszy.

|V»ia futury*"*. * ** «**W^m "^r'^/*^{4 s,0}P^n,u    wcwiięln/*

n„ p«u skamando** ■* «>>*-• »*    !«*>•»•'"» ^vv    l*»

lutuiws.-/rv nurafesty Wyraźne iu ogól Ic Mfflr ulec i le tamę posiany, potrafiła i. dn ił pora paroma wyjalknroi — ttwonyć poetyki nulylaln* ziy wjjjicj / tradycja: w wielu wypadkach zbliżała si« do poelyk inaytt i popadała • eklektyzm.

Na Uc polskjcj poezji najhardziej oryginalna i niijbttfd/ir| konsekwwta, Imułydycziu liciilej: fonnistycano-ftlturyrtyczna) hyla zapewne poezja IV. , Czyżewskiego C/jelonr Oko. Poezje fijrmtstyczne. r/rkini:nr ni.-/.- 1920. V.

\trthannin* i młynki ,<Mln> cny 1922). już graficznie rcttiulucyj? korespondując-i nie tylko / iiow.iIoisiwciii malarskim. ale również — jak rut wdazała powojenna krytyka - z technika filmowa; mas/.y mityczna |<a,. kuli maszyny i elektryczności) i ludyc/na; tracąca i nadrcalizmem. i M'. Polsk .i. Miska i prymitywi/mmu. i tmity/mówi Ił * w poezji icj poj*«uży .« równic/ zdumiewające akcenty katastroficzne. Czyżewski ie/. choć rapu-nj / futurystów (debiutów al. w innej porty cc. już w 1907 roku). stounlrai najdłużej pozostał wiemy futuryzmowi Mniej oryginalny na Ile epoki był Bruno Jasieński Spotu pmfcfeoMi Marylu go z poetyka Skanundra: dotyczyło |o zwłaszcza jego debńttfckap tomiku, zatytułowanego Rui u hutomrrtr (1921). Z wyrafinowana winowa* formalna, skamandrycka melodia wiers/a. znakomitym pocżuciem uaJ.ci" rytmu, iście reporterska umiejętność 14 ukazywania >ccn 1 wyjadł.- uhurc — szła tu w parze, typowo juz futury styczna lnic potwierdzona pracz kota* 86 bufonada:

«®1

ELEKTRYCZNE WIZIE

sta

■ •••M - C COUKSM • U#U»

I)U>    Ztriorn

1 gupunuo 1 karta ryt

Otjritw W wsadza, ze gdy raut laiirdati.

Ingnuiranr umai. i Tetmajer. • Siafl.

iAt<rv

Było we wczesnej poezji Jasieńskiego wiele dandyzmu 1 snobizmu, epatowania 1 powcfcowMiia, czasem hardziej dekadenckich niż futury stycznych Ale było ir/ sporo autentycznego now-atorstwa

Td jak i w całym polskim futury zmie: mimo swej niemożności stworzenia •łiłfKj. prawdziwie ocygi nalncj poetyki, na wielu polach kierunek ten dAtmał gwałtownego pr poetycki do granic diii j

Dwa zjawiska zwracaj* tu przede wszystkim uwagę pierwsze z nkh kreślić można jako wyzwolenie wyobraźni, drugie — jako wyzwolenie tłoui

87