180 Rozdział 10. Polityka turystyczna
Jedynym przedakcesyjnym programem pomocowym finansowanym ze środków Unii Europejskiej, utworzonym w celu bezpośredniego wsparcia gospodarki turystycznej w Polsce, jest Pogram Rozwoju Turystyki Phare-Tourin, realizowany stopniowo od początku lat 90., który został podzielony na kilka faz i dotyczył: rozwoju kadr i promocji, budowania strategii rozwoju turystyki, opracowania narodowego systemu rezerwacji i dystrybucji usług turystycznych, wsparcia instytucji publicznych z sektora turystycznego oraz ich restrukturyzacji (utworzenie Narodowej Organizacji Turystycznej w Polsce), a także pomoc dla sektora prywatnego w adaptacji do wymogów stawianych przez Unię Europejską.
Program Rozwoju Turystyki powstał na podstawie „Raportu o turystyce polskiej”, sporządzonego w latach 1990-1991 na zlecenie i za środki Komisji Europejskiej, którego celem było rozwinięcie pomysłu stworzenia przemysłu turystycznego, jako istotnego źródła dochodów gospodarki polskiej.
Innymi programami spośród programów przedakcesyjnych Phare (a po 1 maja 2004 roku poakcesyjnych), które mogą współfinansować projekty turystyczne, są:
• Program Phare Spójność Społeczno-Gospodarcza, skierowany do samorządów, przede wszystkim wojewódzkich, które opracowują programy operacyjne,
• Program Współpracy Przygranicznej Phare CROSSBORDER CBC, skierowany do gmin i powiatów zlokalizowanych w strefach przygranicznych,
• Program Phare Access, skierowany do organizacji pozarządowych i społecznych,
• Program SAPARD, skierowany na rozwój obszarów wiejskich,
• Program ISPA, skierowany na realizację projektów infrastrukturalnych.
Finansowanie inwestycji turystycznych jest możliwe dzięki wykorzystaniu funduszy
strukturalnych, które są dostępne po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zgodnie z dokumentami określającymi zasady funkcjonowania funduszy strukturalnych w Polsce gospodarka turystyczna została uwzględniona w dwóch programach operacyjnych, tj. w sektorowym programie operacyjnym, a mianowicie Wzrost konkurencyjności gospodarki (m.in. w zakresie promocji turystycznej kraju i regionów oraz systemu dystrybucji usług turystycznych) oraz w Zintegrowanym Programie Operacyjnym Rozwoju Regionalnego (w zakresie bezpośredniego wsparcia dla samorządów i przedsiębiorstw)35.
1. Czy polityka turystyczna jest sektorową polityką państwa? Proszę uzasadnić stanowisko.
2. Które z instrumentów polityki gospodarczej państwa są charakterystyczne dla turystyki? Proszę podać przykłady i konkretne rozwiązania.
3. Wymień centralne organy polityki turystycznej w Polsce i ich podstawowe kompetencje.
4. Jakie kompetencje w zakresie polityki turystycznej są usytuowane na poziomie gminy?
35
Tamże, s. 43-51,