ET0

20 Rozdział 1. Ekonomika turystyki w systemie nauk ekonomicznych

•    posiadanie własnych metod badawczych,

można jednoznacznie dokonać oceny samodzielności tej dyscypliny.

Można uznać, że ekonomika turystyki spełnia pierwszy warunek, gdyż ma samodzielny przedmiot badawczy, jest nim gospodarka turystyczna (tabela 1.1) lub, w nieco szerszym ujęciu, procesy zachodzące na rynku usług turystycznych. Procesy niniejsze mogą być także badane przez pozostałe nauki o turystyce, w zakresie odpowiadającym poszczególnym dyscyplinom.

Drugi warunek nie jest spełniony, gdyż ekonomika turystyki, jako dyscyplina podrzędna ekonomii, wykorzystuje kategorie, prawa i prawidłowości ogólnoekonomiczne, odnosząc je do specyfiki funkcjonowania turystyki jako sektora gospodarczego.

Podobnie nie jest spełniony warunek trzeci, gdyż ekonomika turystyki wykorzystuje metody badawcze ogólnonaukowe (np. analizę i syntezę, metody heurystyczne), a przede wszystkim metody o charakterze ekonomicznym i społecznym (np. ilościowe, dcmosko-pijne).

Można zatem jednoznacznie stwierdzić, że ekonomika turystyki nie jest nauką, ale, jak już wskazano w definicji, jest to dyscyplina badawcza ekonomii.

Badania szczegółowe prowadzone przez ekonomikę turystyki dotyczą następujących grup zagadnień:

•    terminologii turystycznej, w tym kategorii ekonomicznych dotyczących turystyki,

•    miejsca turystyki w gospodarce narodowej,

•    gospodarki turystycznej,

•    rynku usług turystycznych (popytu turystycznego, podaży turystycznej, produktu turystycznego),

•    polityki turystycznej,

•    przedsiębiorstwa turystycznego,

•    regionalnych aspektów rozwoju turystyki,

•    turystyki międzynarodowej.

Bardziej szczegółowo badania prowadzone przez ekonomikę turystyki przedstawia A.S. Kornak. Według niego ekonomika turystyki zajmuje się:

•    badaniem i przedstawianiem mechanizmów pojawiania się ruchu turystycznego, a przede wszystkim ekonomicznych przesłanek terytorialnego i czasowego przemieszczania turystów,

•    badaniem typowych dla turystyki metod i form działania,

•    badaniem prawidłowości występujących w produkcji, udostępnianiu i konsumpcji dóbr i usług turystycznych,

•    stosowaniem form rachunku ekonomicznego w sektorze turystycznym,

•    określaniem stopnia efektywności rynku, organizacji, metod zarządzania i polityki państwa,

•    przedstawianiem zagadnień i zjawisk turystycznych w skali międzynarodowej, krajowej, regionalnej, lokalnej, branżowej i poszczególnych przedsiębiorstw¹.

Zakres badawczy ekonomiki turystyki wynika, jak już zaznaczono, z powiązania turystyki z innymi sektorami gospodarczymi. Należy bowiem pamiętać, że turystyka

1

A.S. Kornak. Ekonomika turystyki, Kujawsko-Pomorskie Centrum Edukacyjne, Bydgoszcz 1999, s. 7-10.