ET8

178 Rozdział 10. Polityka turystyczna

•    dotychczasowy rozwój gospodarczy i turystyczny obszarów;

•    ekonomiczna efektywność inwestycji turystycznych³¹.

10.6. Polityka Unii Europejskiej wobec turystyki

Polityka turystyczna Unii Europejskiej nie jest traktowana jak zadania sektorowe, lecz jako zbiór zadań o charakterze kompleksowym, pochodzących z różnych dziedzin polityki unijnej. Jest ona wsparciem dla europejskiej polityki regionalnej, której celem jest stworzenie na całym obszarze UE jednakowych warunków życia i pracy, czyli zmniejszenie zróżnicowania wewnętrznego poprzez wspieranie harmonijnego rozwoju życia gospodarczego. Rozwój działań w ramach europejskiej polityki turystycznej rozpoczął się dopiero w połowie lat 80. XX wieku.

Podstawowymi aktami prawa wspólnotowego³², mającego na celu wzmocnienie rynku turystycznego oraz ochronę nabywców produktów turystycznych są³³:

•    dyrektywa Rady 90/314/EWG z. dnia 13 czerwca 1990 roku o podróżach turystycznych za cenę zryczałtowaną, której celem jest eliminacja barier utrudniających swobodę świadczenia usług, spowodowanych istnieniem różnic w ustawodawstwie i praktyce państw członkowskich regulujących kwestie ochrony konsumentów oraz zapewnienie jednolitego, minimalnego poziomu ochrony nabywców imprez turystycznych; dyrektywa ta wprowadziła obowiązek posiadania przez organizatorów lub sprzedawców gwarancji finansowych dla klientów;

•    dyrektywa Rady 94/47/EWC z dnia 29 października 1994 roku o ochronie nabywców w odniesieniu do niektórych aspektów umów o nabyciu prawa do korzystania z nieruchomości na zasadzie podziału czasowego (timeshering);

•    zalecenie Rady 86/665/EWG z dnia 22 grudnia 1986 roku w sprawie ujednolicenia systemu informacji hotelowej; jego celem jest ujednolicenie rodzaju informacji i oznaczeń graficznych zamieszczanych w oficjalnych informatorach hotelowych;

•    uchwała Rady z dnia 10 kwietnia 1984 roku w sprawie polityki turystycznej realizowanej przez wspólnotę - uznająca celowość prowadzenia wspólnej polityki turystycznej;

•    decyzja z 22 grudnia 1986 roku w sprawie lepszej sezonowej i geograficznej dystrybucji usług turystycznych - uznająca konieczność prowadzenia działań na rzecz minimalizacji zjawiska koncentracji czasowej i przestrzennej turystyki;

•    decyzja z 22 grudnia 1986 roku wyznaczająca procedury konsultacji i współpracy w branży turystycznej - powołująca Komitet Doradczy ds. Turystyki;

•    dyrektywa 95/57/EWG z dnia 23 listopada 1995 roku dotycząca zbierania danych statystycznych w obszarze turystyki.

³¹ Regionalne aspekty rozwoju turystyki, G. Gołembski (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, s. 10-11.

’’ H. Zawistowska, Turystyka w negocjacjach z Unią Europejską. Przebieg prac wdrożeniowych, „Doradca Hotelarza” 2003. nr 1, s. 6-7.

³³ J. Gospodarek, Prawo..., op. cit., s. 39-42.