Scan 110328 0134

GRUPY ZORIENTOWANE BEHAWIORALNIE, POZNAWCZO I EDUKACYJNIE 137

Zajmują się wspólnymi problemami życiowymi czy objawami; mogą być adresowane do osób cierpiących na fobie, świeżo po rozwodzie, małżonków osób z chorobą Alzheimera, ludzi dotkniętych AIDS, terminalnie chorych, ofiar gwałtu bądź weteranów wojennych.

Grupy wsparcia bywają finansowane przez najróżniejsze organizacje świeckie czy kościelne, a sesje odbywają się w najrozmaitszych miejscach: od pomieszczeń katechetycznych i domów kultury po sale konferencyjne w ośrodkach zdrowia. Różna może też być liczba uczestników w zależności od warunków i organizacji finansującej przedsięwzięcie: trzymiesięczna grupa wsparcia dla rozwiedzionych prowadzona w żydowskim ośrodku kultury może sobie liczyć 15 uczestników, podczas gdy otwarta, spotykająca się dwa razy w tygodniu kryzysowa grupa dla ofiar gwałtu w poradni dla kobiet może mieć tylko trzy lub cztery członkinie, a jej skład może się bardzo szybko zmieniać.

OGÓLNE ZADANIA I TECHNIKI

Homogeniczne grupy wsparcia powstają, ponieważ wspólna walka z trudnościami jest dla wielu ludzi skuteczną formą terapii. Terapeuta korzysta z podobieństw między uczestnikami, by wspierać poczucie uniwersalności i spójności; w ten sposób pomaga walczyć z wrażeniem wyobcowania i osłabieniem morale związanymi z przekonaniem, że się zostało szczególnie dotkniętym przez los.

Z punktu widzenia uczestników u podstaw tej formy pomagania leży założenie, że człowiekowi najlepiej mogą pomóc ludzie znajdujący się w podobnej sytuacji, ktoś z zewnątrz bowiem nie będzie w stanie w pełni zrozumieć jego problemu. Skoro członków grupy wsparcia łączy tak wiele doświadczeń i potrafią przejrzeć siebie nawzajem, mogą wymagać, by każdy przyznał się do wszystkich myśli, uczuć i przeżyć, które są im wspólne. W grupie weteranów wojennych uczestnicy energicznie skonfrontują się z narkomanem, który będzie się wymigiwał i twierdził, że jest w świetnym nastroju, gdy właśnie dokuczają mu te same wspomnienia, co wszystkim innym.

Prowadzący grupę wsparcia zachęca uczestników⁷, by swoje problemy postrzegali raczej jako reakcję na stres niż skutek konfliktów' intrapsychicznych. Terapeuta nie tylko pomaga członkom grupy dostrzegać i wskazywać sobie wzajem nieprzystosowaw'cze i patologiczne aspekty zachowania, lecz również musi aktywmie pomagać im w^Te wzajemnym wspieraniu się i zauważaniu dobrych stron u innych osób. Często ma wyraźny plan, stosuje ustrukturalizowane ćwiczenia, grupowe rozwiązywanie problemów i udziela rad.

Posłużmy się przykładem. Stażystka oddziału dla chorych na AIDS zwierzyła się w grupie wsparcia, że czuje się przytłoczona i przygnębiona z powodu