str 1
Niech f będzie funkcją określoną na przedziale [a.bj. Zadaniem jest znalezienie takiego a z tego przedziału, że f (a) = 0. Oczywiście takich wartości a może być wiele, Numerycznie, takie zadanie, rozwiązuje się zwykle metodami iteracyjnymi, tj. tworzymy ciąg kolejnych przybliżeń xk, któiy zbiega do rozwiązania a. Z grupy tych metod zostaną omówione metody :
metoda bisekcji (połowienia) metoda siecznych metoda stycznych (Newtona)
Bardzo ważną rolę, w metodach iteracynych. odgrywa wykładnik zbieżności metody. Jest to największa liczba p (p > 1) taka. że
gdzie e,^ = a - xk , natomiast C jest stalą nieujemną zależną zwykle od funkcji f (lub jej pochodnych ). Ciąg (xk) jest tym szybciej zbieżny do
pierwiastka a im większy jest wykładnik zbieżności i im mniejsza jest stała C. przy czym p odgrywa tutaj istotniejszą rolę.
Jeżeli lej^l < 10-s to |ek+]| < C IO” ps
Jeżeli metoda iteracyjna jest zbieżna, to w przypadku p = 1 mówimy o zbieżności liniowej, natomiast dla p > 1 o zbieżnościponadłiniowej._
Liczbę a nazywamy ///-krotnym pierwiastkiem równania f (x) = 0, gdy
f(x) = (x - a)m g(x),
przy czym g(a) * 0.
Mówimy, że a jest pieiwiastkieinpojedynczym, jeżeli m = 1;
- wielokrotnym, jeże li m> 1.
Założymy, żel'jest funkcją ciągłą w przedziale [a.bj oraz f(a) f(b) < 0 (f zmienia znak w [a.bj). Przy tych założeniach istnieje co najmniej jedno oc, ( a < a < b ), że f (a) = 0.
Metoda bisekcji (połowienia)
Opis metody
3 ~t“ b
(a) dzielimy przedział [a.bj na połowę punktem x, =-,
2
(b) jeżeli f (xj) = 0. to x, jest pierwiastkiem i metodę kończymy.
(c) w przypadku f(x1) ^ 0 wybieramy ten z podpizedzialów [a, x)J lub
[xj. bj , w któiym funkcja zmienia znak.
(d) powtarzamy a), b), c) dopóki nie otrzymamy żądanej dokładności e (tj. gdy długość aktualnego przedziału jest nie większa od e).