PRZEGLĄD GEOGRAFICZNY t. XLVIII, Z. 1, 1976
CZESŁAW KOŹMIŃSKI
Runs of nightfrost recorded for the vegetative period of Poland
Zarys treści. Na podstawie analizy ciągów dni przymrozkowych zebranych ze 187 stacji meteorologicznych (h — 2 m nad glebą), za lata 1951—1970, autor opracował przestrzenno-czasowy ich rozkład na terenie kraju w okresie od kwietnia do października.
Analiza przymrozków wiosennych i jesiennych w wieloleciu wskazuje, że większość z nich występuje w ciągach dni przymrozkowych
0 różnej długości (R. Madany i C. Radomski, 1968, C. Koźmiński, 1974). W Polsce występowanie przymrozków w ciągu kilku nocy z rzędu wykorzystywane jest w praktyce przez sadowników do schładzania przechowalni owoców (W. Ostrowski i C. Koźmiński, 1973). Szkody wyrządzane rolnictwu przez wymienione ciągi przymroz-kowe są jednakże niejednokrotnie tak duże, że zachodzi pilna potrzeba przeciwdziałania im. Poznanie przestrzenno-czasowego rozkładu częstości oraz intensywności omawianego zjawiska powinno przyczynić się m. in. do efektywności ochrony roślin ciepłolubnych przed przymrozkami (A. Drozdowski i J. Jagoda, 1965, C. Radomski, 1959, J. D z i e ż y c, 1970).
Zagadnieniem ciągów dni przymrozkowych w Polsce zajmował się R. Madany (1967), który na podstawie danych z kilkudziesięciu stacji meteorologicznych za okres 1951—1960 (h — 2 m nad glebą) podjął się charakterystyki tego zjawiska. Opracowaniem ciągów przymrozkowych, lecz w odniesieniu do przygruntowej warstwy powietrza (h — 5 cm nad glebą), zajął się dla terenu kraju w 1974 r. autor niniejszej notatki.
Mimo tych publikacji, nadal odczuwa się brak szczegółowych opracowań dla obszaru kraju, zwłaszcza w zakresie intensywności i częstości występowania ciągów dni przymrozkowych w poszczególnych dekadach
1 miesiącach okresu wegetacyjnego.
Materiały i metody opracowania
W celu określenia cżasowo-przestrzennego rozkładu ciągów dni przymrozkowych w okresie wegetacyjnym (kwiecień—październik) na terenie kraju — zebrano liczbę przypadków tychże ciągów o różnej długości trwania, ze 187 stacji meteorologicznych (h — 2 m nad glebą), za