Konspekt wykładów „AFiW”
(wydruk 27 października 2009 roku)
24
Możemy teraz wykazać Stwierdzenie 1.11. Niech {/i, /2, .... /„} będzie taką bazą przestrzeni V, że
jej pierwsze wektory {/i, /2, ..., /&} tworzą bazę w przestrzeni lin F. Wówczas x = £ xjfj G ■P'L
j=i
wtedy i tylko wtedy, gdy spełnione są równości
0=(/iM = X>i(/il/i). dla a — 1, 2, .... fc. (1.79)
J=1
A zatem liczby xi, X2, ..., xn są rozwiązaniami układu równań (1.79), którego macierz [(/, | /j)] ma rząd równy k. Ponieważ przestrzeń rozwiązań tego układu ma wymiar dim V — k, a każdemu rozwiązaniu tego układu odpowiada wzajemnie jednoznacznie (z zachowaniem liniowości) wektor przestrzeni F±, to w ten sposób wykazaliśmy równość dotyczącą wymiarów we wzorze (1.77). Z drugiej strony, wektor należący jednocześnie do F i Fx jest prostopadły do siebie samego, a taki jest tylko wektor zerowy. □
Wykazaliśmy powyżej, że w skończenie wymiarowej przestrzeni euklidesowej każda baza jest zbiorem kompletnym. W przypadku przestrzeni o nieskończonym wymiarze będziemy często posługiwali się następującym warunkiem dostatecznym kompletności zbioru.
Stwierdzenie 1.12 Jeśli F C V jest takim podzbiorem w przestrzeni euklidesowej (V, (• | •)), że każdy wektor z V jest skończoną kombinacją liniową wektorów z F, to F jest zbiorem kompletnym.
Dowód. Rzeczywiście, na mocy założenia dowolny v 6 F1- można zapisać w postaci v = J2 Ajfj,
j=i
gdzie fj £ F dla j = 1, , k — bez ograniczenia ogólności można przyjąć też, że wektory fj są
liniowo niezależne. Mamy zatem
k
o = (» I fi) = 51 A,-(/jl/i), dla i=l.....k,
j=1
co wobec wynikającej z Lematu 1.4 nieosobliwości macierzy Grama układu {/i, fi, • • •, fk) pociąga za sobą znikanie wszystkich współczynników Aj. □
Wniosek 1.11 (a) W przestrzeni wielomianów V[t] (bez ograniczenia na stopień) jednomiany {1, t, t2, ..., tn, ...} tworzą układ kompletny.
(b) W przestrzeni wielomianów trygonometrycznych T[0, 27r] (bez ograniczenia na stopień) funkcje {1, sin t, cos t, ..., sin nt, cos nf, ...} tworzą układ kompletny.