1941127261

RECENZJE, OMÓWIENIA, NOTY

Sylwester Dziki, przedstawiając zawartość obu pism, stara się wyeksponować ich rolę w koordynowaniu i inspirowaniu badań prasoznawczych.

Bibliografia publikacji o prasie za rok 1997, którą sporządził Władysław Kolasa, zawiera materiał podzielony przez autora wg następującej klasyfikacji: 1. Opracowania ogólne; 2. Metodologia badań, Ośrodki badawcze; 3. Bibliografie (3.1 Bibliografie ogólne, 3.2 Bibliografie czasopism, 3.3 Bibliografie zawartości czasopism); 4. Poszczególne tytuły; 5. Prasa według typów; 6. Prasa według regionów i miejscowości; 7. Tematyka wypowiedzi; 8. Ludzie prasy (8.1 Słowniki), 9. Inne zagadnienia (w tym: 9.1 Dziennikarstwo, 9.2 Prawo prasowe, 9.3 Socjologia i psychologia prasy, 9.4 Język prasy, 9.5 Reklama prasowa, 9.6 Agencje prasowe, 9.7 Redagowanie, 9.8 Ekonomika prasy. Kolportaż, Wydawcy).

W dziale Przeglądy i recenzje Michał R o-g o ż przedstawił Zeszyty Prasoznawcze w latach 1997-1998.

W dalszej kolejności zamieszczono omówienie Bibliografii czasopism warszawskich 1579-1981, (T. 1 litery A-D, t. 2 litery E-L opracował Konrad Zawadzki przy współudziale Zofii Brulińskiej i zespołu) oraz recenzje następujących książek: — Jerzego Seniowa: „W kręgu piłsudczyków. Poglądy ideowo-pol i tyczne Gazę-ty Polskiej (1929-1939)” (Andrzej Notkowski); Tomasza Nodzyńskiego: ,Strażnica Zachodnia 1922-1939. Źródło do dziejów myśli zachodniej w Polsce” (Jerzy Jałowiecki); Tomasza Mielczarka: „Między monopolem a pluralizmem. Zarys dziejów środków komunikowania masowego w Polsce w latach 1989-1997” (Sylwester Dziki); Wiesława Sonczyka: „Media w Polsce. Zarys problematyki” (Władysław Kolasa).

W dziale Kronika Władysław Kolasa przedstawił sylwetkę i dorobek naukowy Sylwestra Dzikiego wykorzystując w tym celu zalety wywiadu, który zatytułował „Pół wieku z prasą i książką”, a Marek Glogier — działalność Komisji Prasoznawczej PAN od września 1998 do czerwca 1999.

Zeszyt 2 drugiego tomu Rocznika Historii Prasy Polskiej liczy 276 stron, zawiera streszczenia w języku polskim i angielskim, słowa kluczowe i abstrakty, identyfikacje autorów, a więc ich adresy domowe, adresy instytucji.

Bożena Pietrzyk

241

WIESTNIK MOSKOWSKOGO UNIWIERSITIETA — ŻURNALISTIKA

1999 nr 5, s. 9-107

Czy istnieje nowoczesny model polskich mediów?

Lektura artykułu Liji P. Jesiejcwcj w piątym numerze Żuralistiki z 1999 roku może być bardzo pouczająca dla wszystkich zainteresowanych mediami w Polsce po 1989 roku. Warto się dowiedzieć, co o naszych mediach sądzą inni. Publikacja w Żurnalistice pozwala ocenić rynek mediów masowych z większej perspektywy. Autorka w swych dociekaniach opiera się na prowadzonych w Polsce badaniach i opiniach prasoznawców, prawników i innych badaczy mediów.

Na wstępie przedstawiony został krótki rys historyczny sytuacji mediów po 1989 roku, konieczny zwłaszcza dla czytelników spoza Polski. Pierwsze negatywne objawy demokratyzacji mediów to przede wszystkim niski poziom dziennikarstwa radiowego i telewizyjnego, brak autorytetów godnych naśladowania, luki w prawic, a najważniejszym mankamentem mediów elektronicznych jest ich upolitycznienie. Najcięższy zarzut dotyczy polityków, myślących kategoriami politycznymi i dostrzegających w publicznych mediach polityczną zdobycz. Każda z ważniejszych partii inaczej traktuje obiektywność i każda oskarża swoich adwersarzy o chęć narzucenia własnego światopoglądu. Upolityczniona Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji próbuje jakoś rozwiązywać te problemy. Je-wsiejewa nie pozostawia jednak złudzeń, apolityczne i obiektywne media to mit w Polsce już rozwiany, instytucje mające informować społeczeństwo i kontrolować władzę ulegają manipulacjom. Dochodzi do tego wspomniany już niski poziom dziennikarstwa. Marne to pocieszenie, że w innych krajach Europy Środkowej i Wschodniej jest podobnie. Charakteryzując scenę polityczną autorka nic zapomina o udziale mediów w politycznych grach, np. oskarżeniach o współpracę z wywiadami innych państw. Media podlegające prawom