1999020242

(5) Z MORFOLOGII DOLINY SANU 111

rozszerzyła dno dolinne aniżeli w obszarach o odporności większej. Dziś dno doliny zajmują tarasy akumulacyjne, w których jest wyżłobione obecne koryto rzeki. Tylko na niewielkich przestrzeniach podcina rzeka bezpośrednio zbocza doliny a jedynie w czasie bardzo wysokich wodostanów (powyżej 5 m nad poziom normalny) podmywa ona stoki i unosi zwietrzały i zesunięty, względnie spłukany materiał, na-

f ig. 2. Mapka odporności skal w dorzeczu Sanu między Leskiem a Przemyślem. (Die Kartę der Widerstandsfahigheil der Gesteine im Sanflussge-biet zwischen Lesko und Przemyśl). Warstwy skalne [Gesteine):    1) odporne (starłt widerstandsfó-

hige). 2) średnio odporne (massig widerstands/ahige), 3) mało odporne (wenig widerstands/ahige, 4) dno

doliny (Talboden).

gromadzony u ich stóp (9). Obecnie dolina rozszerza się nieznacznie, natomiast intensywnie postępuje niszczenie zboczy, ich łagodzenie, w czym główny udział biorą denudacja i ruchy masowe. Dolina Sanu znajduje się zatem w stadium, kiedy ustaje już wskutek zasypania dna doliny erozja boczna a nie postąpiła jeszcze daleko denudacja.

Nie tylko formy doliny Sanu są związane z materiałem skalnym, ale częściowo i jej przebieg. Wprawdzie zasadniczy przebieg doliny Sanu między Leskiem a Przemyślem jest niezgodny z budową geologiczną, istnieją jednak odcinki, w których dolina posiada kierunek